Mija rok 2024 i co dalej?

 

Czy mijający rok pozwala na podsumowanie poczynań koalicji 13 grudnia wobec społeczeństwa polskiego?
Z jednej strony to dopiero rok. Ale z drugiej jest świadomość że poczynione dotychczas szkody są olbrzymie. Dlatego jak najbardziej na miejscu jest pytanie dlaczego jest taka mizerna reakcja społeczna? Czyżby ludzie nie mieli świadomości w jakim kierunku zmierzamy?
A może protesty są medialnie wyciszane?
Myślę że uprawnione jest porównanie obecnej sytuacji z historią ostatnich kilkunastu lat na Białorusi. Tam też na początku była euforia i wielkie nadzieje że ... właśnie co?
Początkowo na czele państwa stanął człowiek akceptowany przez społeczeństwo białoruskie.
Był nim Stanisław Szuszkiewicz. Na lepszego kandydata Białorusinów nie było stać.
Niepewność co do dalszego kierunku rozwoju nowego państwa trwała zaledwie trzy lata.
W tym miejscu warto przypomnieć że UE nie była zainteresowana wyciągnięciem pomocnej dłoni w kierunku Białorusi. Nie opłacało im się. Chodziło o to że wówczas UE musiałaby zbyt dużo zainwestować w Białoruś.
Tymczasem Federacja Rosyjska nie zasypiała gruszek w popiele. Już w 1991 roku udało się stworzyć zalążek neo-ZSRR o nazwie Wspólnota Niepodległych Państw.
Od 1994 roku państwem kieruje autokrata, b. kierownik sowchozu Aleksander Łukaszenka.
Nastąpiło ponownie całkowite uzależnienie polityczne, gospodarcze i militarne Białorusi od Rosji.
Dla Polski oznacza to wydłużenie granicy na której mamy bezpośredni kontakt z Federacją Rosyjską. To nie jedyna zmiana.
Dlaczego o tym przypominam?
W tamtych latach politycy europejscy zlekceważyli albo przespali moment w którym Białoruś mogła zostać politycznie w Europie. Teraz możemy jedynie „podziwiać” skutki.
Jakie stąd wynika odniesienie do obecnej sytuacji w Polsce?
Pierwsze jest takie że wyjście Polski spod kurateli Rosji następowało z dużymi oporami.
Poważnym sukcesem było ostateczne wyprowadzenie z Polski wojsk radzieckich co nastąpiło za rządów Jana Olszewskiego. https://ipn.gov.pl/pl/historia-z-ipn/120896,28-lat-temu-wycofala-sie-z-Polski-ostatnia-rosyjska-jednostka-bojowa-Swinoujscie.html
Fizyczne wycofywanie zakończyło się pod koniec 1994 roku.
Ciągoty Rosji do odzyskania wpływów w strefie należącej po II wojnie światowej do ZSRR trwają po dzień dzisiejszy. Dowodem jest wojna na Ukrainie. Rosja nie kryje się z tym że to nie będzie koniec wprowadzania własnych porządków w tej części Europy.
Swoją politykę wobec tzw. bliskiej zagranicy, Rosja realizuje również metodami pokojowymi.
Olbrzymie nakłady przeznaczane są na propagandę.
Innym kierunkiem jest współpraca gospodarcza oparta na dostawach kopalin, głównie ropy i gazu, wcześniej węgla. Mankamentem była niestabilność dostaw uzależniona od widzimisię Rosji.
W ramach restrykcji nakładanych na Rosję, głównie przez UE, zdecydowana większość państw europejskich zrezygnowała z rosyjskiego gazu, ropy i węgla.
Embargo jest częściowo skuteczne bo wyłamały się państwa które są w przymusowej sytuacji /nie mają alternatywnych możliwości zaopatrywania się u innych dostawców/.
Wiadomo że takich zmian nie dokonuje się na pstryknięcie palcami. To wymaga czasu.
W samej UE też brakuje konsekwencji i jednolitego działania państw członkowskich. Niby żąda się solidarności w przestrzeganiu restrykcji, a z drugiej strony wobec niektórych dopuszcza się taryfę ulgową.
To dotyczy nie tylko Węgier. Ostatnio dołączyła tu Słowacja.
Rzadziej mówi się o działaniach obejściowych podejmowanych nie tylko bezpośrednio przez Federację Rosyjską. To nie tylko tzw. flota cieni. https://windward-ai.translate.goog/glossary/what-is-the-shadow-fleet/?_x_tr_sl=en&_x_tr_tl=pl&_x_tr_hl=pl&_x_tr_pto=rq
Eksperci twierdzą że samych tankowców pływających pod obcymi banderami jest co najmniej 300,
a łącznie flota cieni liczy średnio około 1000 jednostek pływających.
Sporo kontrowersji wywołuje eksport do Rosji artykułów przemysłowych podwójnego zastosowania.
Te działania obejściowe są na tyle skuteczne że Rosja mimo utrudnień jest w stanie już trzeci rok kontynuować wojnę na Ukrainie i nie zanosi się żeby ją przegrywała.
O dalszym przebiegu wojny zadecyduje prezydent-elekt Trump.
Przestrzegam przed kolejnym rozczarowaniem, zmiany nie nastąpią z dnia na dzień. Decyzja należy do Federacji Rosyjskiej, a z tej strony gałązki oliwnej nie widać.
Dane szczegółowe o stanie handlu zagranicznego z Federacją Rosyjską są znane specjalistom, ale to co jest powszechnie dostępne potwierdza że mimo restrykcji Rosja daje sobie radę. Jest to zasługą dwulicowej postawy Niemiec, Francji i jeszcze paru innych państw którym żal definitywnie wziąć rozwód z tak atrakcyjnym finansowo klientem.
W dyskusji publicznej poruszane są różne wątki ale zawsze przeważa poprawność polityczna, a tak naprawdę strach przed posądzeniem Bóg wie o co.
Jesteśmy krajem frontowym wobec trwającej wojny na Ukrainie. Za sprawą prezydenta i kolejnych rządów udzielamy wszelkiego możliwego wsparcia walczącej Ukrainie. Nie jest to pomoc symboliczna. Mówi się że stanowi ona około 5% naszego PKB.
Ta sytuacja powoduje że coraz częściej słychać pytanie dlaczego pomoc udzielana jest tak beztrosko, bez żadnych gwarancji rekompensaty? Władze Ukrainy nie idą na żadne ustępstwa w sprawach żywotnych dla interesów Polski. Poczynając od ekshumacji ofiar rzezi wołyńskiej.
Wojna trwa prawie trzy lata ale nigdzie nie trafiłem na informację do czego zobowiązane jest państwo przyjmujące uciekinierów/uchodźców z państwa objętego działaniami wojennymi.
Przypomnę że w Polsce przebywa na stałe około 1,5 mln Ukraińców /osób starszych, dzieci, inwalidów, ale też osób w wieku poborowym i w wieku produkcyjnym/.
Polskę jako kraj tranzytowy potraktowało ponad 8 mln Ukraińców.
Wszystkich udało się jakoś rozlokować bez budowy obozów przejściowych czy obozów dla przesiedleńców. Przebywającym na stałe zapewniono daleko posuniętą pomoc, nie tylko socjalną.
To wszystko doprowadziło do sytuacji że Ukraińcy mają wobec Polski postawę roszczeniową, uważają że im się to wszystko należy bo oni walczą też o nasze bezpieczeństwo.
Ze swej strony przypomnę /nie ja to wymyśliłem/ że zdecydowana większość Ukraińców przebywających jako uchodźcy w Polsce to przedstawiciele tzw. klasy średniej. Stać ich na wynajem mieszkań i to o całkiem przyzwoitym standardzie. Jeżdżą dobrymi samochodami, a ostatnio pojawiają się informacje o sporych biznesach uruchamianych w Polsce. To sieci handlowe, a także zaawansowane przejmowanie polskiej infrastruktury transportowej.
To ostatnie za sprawą przejmowania, do spółki z DB Cargo, polskiego PKP Cargo które konsekwentnie doprowadza do upadku obecny zarząd wspierany przez rząd DT.
Wsparcie dla Polski ze strony KE czy organizacji pomocowych, agend ONZ, jest raczej śladowe. Natomiast nieustannie artykułowane są oczekiwania KE odnośnie przyjmowania przez Polskę uchodźców ekonomicznych z Azji i Afryki. Tylko że to nie Polska wywołała problem masowego exodusu tych ludzi do Europy.
Tematem drażliwym staje się pomijanie udziału przedstawicieli Polski w rozmowach pokojowych na temat przyszłości Ukrainy. Z drugiej strony Polsce przekazuje się do wykonania decyzje /czyje?/ dotyczące wywozu z Ukrainy płodów rolnych na zasadach godzących w interesy gospodarcze Polski. Tu prawdopodobnie tkwi praprzyczyna upadku PKP Cargo.
Przyszłość też nie rysuje się różowo. Ukraina ubiega się o przyjęcie do UE i NATO.
Teoretycznie są to sprawy odległe w czasie. Trudno jednak nie zauważyć że KE ma skłonność do chodzenia na skróty, zwłaszcza jeśli jest to wygodne dla Niemiec.
Ukraina jest krajem o dużym potencjale rolniczym. Wpuszczenie rolnictwa ukraińskiego na rynki europejskie odbędzie się kosztem polskiego rolnictwa /nie tylko/. Warunkiem jest przestrzeganie zasad konkurencyjności, a więc produkcji rolnej uwzględniającej jednakowe wymagania dla państw UE i Ukrainy.
Pozostaje pytanie o kierunki rozwoju Polski w nadchodzącym 2025 roku. To nie do końca wróżenie z fusów.
Po roku rządów koalicji 13 grudnia można pozwolić sobie na jakieś uogólnienia.
Miniony rok to nieustanna karuzela kadrowa na intratnych stanowiskach, od rządu poczynając.
Rząd z kolei koncentrował się na nieustannej krytyce poprzedników oraz informowaniu czego, z sobie tylko znanych powodów realizować, czy kontynuować nie będziemy.
Widocznym skutkiem tych poczynań jest deficyt budżetu dochodzący do 300 mld zł.
Trwa ogólnopolskie zastanawianie się jak do tego doszło? Odpowiedź jest zaskakująco prosta.
Każdy biznes ma to do siebie że przynosi dochód jeśli działa. Tymczasem koalicja 13 grudnia przyjęła jako zasadę wygaszanie większości przedsięwzięć zapoczątkowanych przez poprzedników.
Nic się nie opłaca i na wszystkie inwestycje brakuje pieniędzy. To już było. To credo ministra JVR. Koalicja wzięła sobie do serca nauki Belki „jedno kłamstwo przykrywać drugim”.
Efekt jest taki że 2/3 ankietowanych negatywnie ocenia miniony rok rządów koalicji 13 grudnia.
Metoda od awantury do awantury nie sprawdza się.
W tej sytuacji trudno mówić o prognozach na 2025 rok. Na pewno nie będzie fajerwerków.
W kraju powinny się odbyć wybory prezydenckie. Wcześniej odbędą się przedterminowe wybory parlamentarne w Niemczech, a jeszcze wcześniej zostanie zaprzysiężony prezydent USA.
Od 1 stycznia Polska obejmuje przewodnictwo w Radzie Europy.
Jak sobie poradzi Polska? Trudno wieszczyć. Na pomoc z zewnątrz nie możemy liczyć. Co innego zaszkodzić. Jedyne co może nam pomóc to samopomoc. Czy górę weźmie zbiorowa mądrość narodu? Przekonamy się wkrótce.
Na Nowy Rok 2025 życzmy sobie wszystkiego najlepszego i niech się spełni.