Idzie nowe?

W komentarzach dotyczących wydarzeń których jesteśmy świadkami pojawia się opinia,
że „idzie nowe”. Na czym to nowe ma polegać jeszcze nie wiadomo.
Co innego chciejstwo, a co innego chłodna analiza zdarzeń.
Po stronie chciejstwa jest marzenie o odzyskaniu pola przez elementy konserwatywne.
Może faktycznie jest to podejście racjonalne, wynikające z coraz bardziej zaskakujących pomysłów lansowanych przez utopistów spod znaku lewicy.
Świat balansuje na ostrzu brzytwy, a lewica brnie w swoje szaleńcze pomysły.
Jedyne co jest w tym dobre, to brak konsekwencji. O logice nie wspomnę. 

Od jesieni 2021 odbywają się w kolejnych krajach wybory parlamentarne, czy prezydenckie i ich wyniki niejednego zaskakują.
Równocześnie, od końca lutego 2022 nałożyła się na to wojna rozpętana przez Rosję na Ukrainie.
Mamy do czynienia z ciekawą sytuacją. Agresor, zanim ruszył w pole, musiał mieć pewność wygranej i gwarancje bezkarności dla takiego postępowania. Gdyby było inaczej, można zaryzykować twierdzenie, że jest niespełna rozumu. Mogło być też tak, że źle ocenił albo przeciwnika, albo swoje możliwości.
Która wersja jest prawdziwa, pokaże czas. 

Pozostańmy przy faktach. Motyw wojny, a więc obrona ciemiężonej ludności rosyjskojęzycznej na Ukrainie jest oględnie mówiąc „od czapy”. Poważniej brzmi chęć restytucji Związku Radzieckiego. Tylko kto pytał Ukrainę czy chce wrócić do tego związku? To jest próba uszczęśliwiania na siłę.
Problem powinie być sformowany inaczej. Dlaczego nie ma zdecydowanej reakcji organizacji międzynarodowych, czyli ONZ i OBWE, które powinny … Właśnie co powinny? Wyrazić oburzenie? Potępić? czy  coś więcej? Ile czasu do namysłu potrzeba żeby zareagować?
Zaistniała sytuacja pokazuje po raz kolejny, że umowy międzynarodowe są warte tyle ile papier na którym je spisano. 

Rosja zachowuje się jak podwórkowy żul który uważa, że nikt mu nie podskoczy i tylko on decyduje o porządku na podwórku. Trzeba przyznać, że ta wersja sprawdzała  się w realu. Do czasu.
Rozpoczynając w lutym 2022 „wojnę pełnoskalową” Rosja planowała zakończenie jej w ciągu trzech dni defiladą swych wojsk na kijowskim Kreszczatiku. Coś jednak poszło nie tak. Dzisiaj już 118 dzień walk a sukcesów jak nie było tak nie ma. Z każdym dniem maleją szanse na ich osiągniecie.

Do euforii po stronie Ukrainy też daleko. Jednak Rosja jest zmuszona sięgać do coraz głębszych rezerw ludzkich i materiałowych. Rezerwy te nie są bezgraniczne.
Dla odmiany Ukraina otrzymuje wsparcie, zwłaszcza materiałowe, z wielu państw, a tym samym rośnie szansa na pokonanie agresora.

Wojska rosyjskie nie przebierają w środkach. Według mnie Rosja zdaje sobie sprawę, że nie utrzyma dłużej zajętych terenów na wschodzie Ukrainy. Dlatego stosuje taktykę spalonej ziemi, co przekłada się na niszczenie wszystkiego co się da zniszczyć. Stosuje też na masową skalę praktyki złodziejskie.
Robią to pojedynczy żołnierze, rabując wszystko co da się zabrać ze sobą, ale rabunkiem zajmuje się też Rosja jako agresor. Tu kradzież odbywa się w skali giga. Z zajętych terenów Ukrainy wywożone są wyroby hutnicze, z elewatorów zboże. Blokowane są porty morskie /Odessa/ co uniemożliwia eksport zboża.
Na oddzielną uwagę zasługuje postępowanie z ludźmi. Dotyczy to ludności cywilnej, w tym dzieci, a także jeńców wojennych.
To wszystko odbywa się za zgodą i wiedzą Moskwy.

Jednak „nosił wilk razy kilka …” Rosję, za sprawą Litwy spotkała niespodzianka. https://www.tvp.info/60847031/rosja-grozi-litwie-za-blokade-kaliningradu
Sprawa ma charakter rozwojowy. Kto odpuści? Co będzie przedmiotem negocjacji?
Zanim do tego dojdzie można obserwować reakcje Moskwy której w głowie się nie mieści, że ją też można szantażować, w dodatku w majestacie prawa, tym razem unijnego /sankcje/.
Wydaje się że dla Rosji nadchodzi godzina prawdy.
Litwa jest członkiem NATO i nie można na nią pohukiwać bezkarnie. W tej sytuacji śmiesznie brzmią takie wypowiedzi rosyjskich polityków:
„Unia Europejska musi naprawić sytuację związaną z blokadą Kaliningradu, w przeciwnym razie Rosja będzie miała wolną rękę i będzie mogła rozwiązać kwestię tranzytu dowolnymi środkami”.
Jakoś umknęło uwadze tego polityka, że od ponad trzech miesięcy Rosja tak robi na Ukrainie.

Muszę przyznać, że ciekawi mnie co się naprawdę kryje za takimi buńczucznymi wypowiedziami.
Ciekawi mnie również, czy wszczynając kolejną awanturę wojenną Rosja brała pod uwagę skalę zmian jakie mogą nastąpić w wyniku wojny z Ukrainą? Nie chodzi bynajmniej o zmiany terytorialne.
Czy to się per saldo Rosji opłaci?

Wywiady wojskowe analizują na bieżąco rozwój wydarzeń na Ukrainie. Wnioski z tych analiz, co jest oczywiste, nie są publikowane. Z tych publikowanych wynika, że Rosja cienko przędzie. Sama żądza pognębienia Ukrainy to za mało. Powoli widać, że wojna długotrwała przerasta możliwości gospodarcze Rosji. To nie jest gospodarka autarkiczna.
Świadczą o tym kolejne terminy sukcesów, teraz tylko punktowych, których wojska rosyjskie nie są w stanie osiągnąć. 

Teraz zasadne staje się pytanie czy dojdzie do upokorzenia Rosji? A jeżeli tak, to na jaką skalę?

Madzia story vs pieniądze na KPO

Czy w III RP możliwe jest zrobienie użytku z ustawy definiującej zdradę dyplomatyczną? https://sip.lex.pl/akty-prawne/dzu-dziennik-ustaw/kodeks-karny-16798683/art-129
Przypadki mieszczące się w tej definicji mnożą się ostatnio niczym stonka. Jednocześnie urzędnicy państwa określanego jako III RP przyglądają się temu bezradnie i brak jakiejkolwiek reakcji poza darciem szat w stylu Rejtana.
Nie interesują mnie wewnętrzne rozgrywki w PO między Tuskiem i Trzaskowskim.
Interesuje mnie w jakim charakterze Trzaskowski spotkał się z szefową KE? Jako prezydent Warszawy, czy jako wiceprzewodniczący PO, czy jako osoba prywatna? Z drugiej strony interesuje mnie reakcja prawna rządu MM, poczynając od malowanych ministrów Szymańskiego
i Raua, po premiera Morawieckiego.
Nieuzbrojonym okiem widać, że Niemcy wobec Polski prowadzą grę na którą rząd musi reagować. Tylko idiota może uwierzyć, że szefowa KE spotyka się na gwizdek z każdym kto ma taką chęć.

Dla niższych szczebli administracji istnieje prawne pojęcie odpowiedzialności urzędniczej https://forsal.pl/artykuly/1445376,odpowiedzialnosc-urzednicza-to-fikcja-nie-sposob-udowodnic-wydanie-blednych-decyzji.html . Ten przypadek nie jest teraz przedmiotem mojego zainteresowania.
W odniesieniu do tzw. czapki urzędniczej są przepisy których naruszenie powinien rozpatrywać Trybunał Stanu. https://pl.wikipedia.org/wiki/Trybuna%C5%82_Stanu  
Obydwa przepisy są realnie martwe. Wynika to z ilości spraw które skierowano do rozpatrzenia, a tym bardziej w których zapadły wiążące postanowienia.

Polska od lat nie ma dobrej prasy. Winnych jest wielu, ale palmę pierwszeństwa dzierży opozycja, ciągle totalna.
O panującej beztrosce świadczy według mnie dopuszczenie do sprawowania odpowiedzialnych stanowisk państwowych również posiadaczy paszportów innych niż polski. Dotyczy to również parlamentarzystów.
Nie jest powszechna świadomość, że nie można na pstryknięcie palcem zrzec się obywatelstwa nadanego przez obce państwo. To dotyczy przykładowo posiadaczy paszportów brytyjskich.
Po co ten mój wywód? Chociażby po to żeby postawić pytanie czyje interesy reprezentuje naprawdę posiadacz podwójnego obywatelstwa, zasiadający w rządzie III RP, czy w ławach parlamentarnych.
Lecieć po nazwiskach? W III RP mieliśmy i mamy takich przypadków sporo. Skutków nie widać?
Nie mam ochoty wysłuchiwać w związku z tym jakichkolwiek głupich, czy tylko zgryźliwych uwag.
Mamy wystarczająco dużo ludzi wykształconych, doświadczonych, znających biegle języki obce.
Po co nam „obywatele świata”? Niech szukają swego szczęścia gdzie indziej.
Dlaczego mamy ministrów i nie tylko, posiadaczy obcych paszportów, pozostaje ciągle „słodką tajemnicą”, a może jednak tajemnicą poliszynela?

Po 1989 roku przeszliśmy z kurateli Moskwy pod kuratelę Brukseli, Waszyngtonu, a niektórzy mówią że również Watykanu. Czy tu należy szukać przyczyn bezradności  kolejnych rządów III RP w kreowaniu polskiej polityki zagranicznej i obronie polskiej racji stanu?
Nie uważam się za bohatera, czy odkrywcę prawd oczywistych, ale dam odpowiedź twierdzącą.
Mimo wszystko szokiem dla mnie jest książka Krzysztofa Balińskiego „Ministerstwo Spraw Obcych” .
Rzecz o tyle ciekawa, że autor wydał ją po raz pierwszy /pod nieco innym tytułem/ w 2013 roku.
Reakcja zawsze ta sama, w stylu „nie mamy waszego płaszcza i co nam zrobicie”?
Pudrowanie rzeczywistości nie zmieni faktów wśród których najważniejszy jest ten że w kwestii swej suwerenności możemy jedynie tyle na ile w swej łaskawości pozwoli nam Bruksela, Berlin czy Waszyngton. Listę można dowolnie wydłużać.
Problem w tym że interesy tych ośrodków są wobec Polski rozbieżne.
Do 1989 roku taką rolę wypełniała Moskwa.

Rzadko, chociaż ostatnio coraz częściej, mówi się o destrukcyjnej działalności Niemiec wobec Polski.
To nie przypadek że Niemcy są dla nas od wieków wrogiem. Wynika to z kolizji interesów, zarówno politycznych, jak i gospodarczych.
Niemcy historycznie starają się realizować politykę drang nach osten. https://pl.wikipedia.org/wiki/Drang_nach_Osten

Nie widzą szans dla siebie w realizacji takiej polityki na kierunkach zachodnim czy południowym.
Paradoksalnie, określenie drang nach westen, które pojawiło się na przełomie wieków XX i XXI dotyczyło Polaków których Niemcy zachęcali do zagospodarowania terenów przygranicznych opustoszałych po zjednoczeniu Niemiec. Lepiej udostępnić Polakom niż mają stać puste.
Tak było z czołgami Leopard. Dać Polakom i na tym zarobić, a nie płacić za złomowanie.  
Historycznie  drang nach osten nie wychodzi Niemcom na zdrowie za sprawą Rosji.
Jest to trudny dla mnie do zdefiniowania rodzaj miłości, a może raczej wzajemnej fascynacji.
Odbywa się to mniej więcej w takiej kolejności: w czasach pokojowych trwa owocna współpraca na wszystkich możliwych płaszczyznach.
Na porządku dziennym były daleko posunięte koligacje z rodziną carską.
Wielu rodowitych Niemców było wysoko postawionymi urzędnikami na dworze carskim. Podobnie było w wojsku. Kwitła kolonizacja ziem rosyjskich przez żywioł niemiecki. Najczęściej wymienia się Niemców Nadwołżańskich https://pl.wikipedia.org/wiki/Niemcy_nadwo%C5%82%C5%BCa%C5%84scy  
Niemcy wspólnie z Cesarstwem Rosyjskim, a później z ZSRR, dokonywali rozbiorów Polski.
Przychodził jednak moment, że dochodziło do zasadniczego konfliktu interesów. Tak było podczas pierwszej i drugiej wojny światowej.

Jednak Niemcy mają problem z wyciąganiem wniosków. Złośliwi mówią że zawsze mają gotowy tylko wariant A. Są pewne nawyki których nie mogą się pozbyć. Tak było po zakończeniu II wojny światowej.
Mimo tego ZSRR wyraził zgodę na zjednoczenie Niemiec, a później zintensyfikował współpracę gospodarczą która trwa po dzień dzisiejszy mimo agresji Federacji Rosyjskiej na Ukrainę.
Dzisiaj Niemcy kombinują jak zminimalizować straty, również wizerunkowe, jakie ponosi Rosja
w wojnie na Ukrainie. Niemców absolutnie nie interesuje jak doprowadzić Rosję do poniesienia odpowiedzialności karnej i ekonomicznej za zbrodnie i zniszczenia dokonane podczas agresji
na Ukrainę. Dla nich ważne jest żeby Putin, z wojny którą przegrywa, wyszedł z twarzą i żeby mogli jak najprędzej wrócić do normalnych relacji handlowych, bo najważniejsze jest, że straty ponoszą teraz Niemcy.

Dla Polski zasadnicze znaczenie ma polityka Niemiec i Rosji w stosunku do nas.
W pierwszych latach po zjednoczeniu Niemiec i rozpadzie ZSRR nie dostrzegano zagrożeń.
One były, ale ich nie eksponowano. Problem narastał z biegiem lat. Jaskrawo dał o sobie znać
po przyjęciu Polski do UE.
Niemcy od samego początku nie ukrywali że Polska potrzebna im jest jako rynek zbytu, jako rezerwuar taniej siły roboczej i skansen przyrodniczy, w którym będzie wypoczywał niemiecki świat pracy.
O złym traktowaniu Polski jako równoprawnego partnera świadczą warunki na jakich przyjmowano do UE Polskę. Dotyczyło to w szczególności polityki rolnej. Warto też zwrócić uwagę na stałe blokowanie przez Niemcy wszelkich inicjatyw gospodarczych Polski które w perspektywie mogą zwiększyć potencjał gospodarczy Polski. Pocieszeniem jest że te poczynania nie zawsze są skuteczne.
Tam gdzie Niemcy nie mogą zrealizować swoich zamiarów bezpośrednio uciekają się do działań pozaprawnych, wbrew zapisom traktatowym. Doświadczamy tego przy okazji udostępniania Polsce kwot przyznanych w ramach KPO.
Uległość rządu polskiego wobec żądań urzędników brukselskich jest dla mnie żenująca.
Miesiącami jesteśmy karmieni papką o tym, że racja jest po naszej stronie, że stosuje się wobec Polski metody pozaprawne itp. itd.
W dalszej kolejności, wbrew wszelkiej logice robimy po kolei wszystko co nakazuje nam Bruksela.
Clou tkwi w tym, że nie mamy żadnych gwarancji uruchomienia tych pieniędzy. Płyną tylko słowa.
W sumie chodzi o kolejne przeczołganie Polski i udowodnienie kto faktycznie rządzi.
Za takim postępowaniem stoją Niemcy.
Nowelizacja ustawy sądowniczej nie przeszła jeszcze przez Senat.
Nie wiadomo czy pani von der Leyen przyjedzie 2 czerwca do Warszawy i czy podpisze porozumienie zwalniające dla Polski pieniądze z KPO. Nie wiadomo kiedy KE zwolni należne nam kwoty do wypłaty.
Nie wiadomo kiedy pieniądze fizycznie otrzyma do dyspozycji Polska.
Faktem pozostaje, że Polska może mieć problemy z terminowym, wynikającym z przyjętych harmonogramów, wydaniem przyznanych kwot.
Obracamy się w świecie myślenia życzeniowego. Jakie będą realia? Nie wiem, ale wiem jakie są.
Trwa wojna na Ukrainie. Polska jest poważnie zaangażowana w udzielanie pomocy walczącym Ukraińcom. Poza sprzętową pomocą militarną i pomocą humanitarną, przyjęliśmy 3,7 mln uciekinierów z Ukrainy, z czego około 1,2 mln uzyskało PESEL i wszelkie prawa z tego wynikające.
Rząd MM ocenia koszty zaangażowania finansowego Polski na około 12 mld euro.
Tymczasem, do dnia dzisiejszego nie otrzymaliśmy ani eurocenta wsparcia z kasy KE.
Argumentacja urzędników KE jest godna podziwu. Nie mogą udzielić Polsce wsparcia bo w budżecie KE nie przewidziano pieniędzy na taki cel. W budżecie KE nie ma rezerwy? Gratulacje!
Ciekawi mnie czy Niemcy prowadzą na bieżąco rachunek swoich zysków i strat. Wojna na Ukrainie jest doskonałą ku temu okazją. Nie ma pełnej informacji w tym zakresie, ale wiele wskazuje na to,
że obecna postawa wobec wojny wyjdzie Niemcom bokiem.
Przed rozpętaniem wojny na Ukrainie w lutym Niemcy mieli realne szanse na przywództwo w UE.
Wiele wskazywało, że nie było zbytnich protestów ze strony pozostałych członków UE. Zwłaszcza po Brexicie. Teraz sytuacja uległa zmianie, na niekorzyść Niemiec. Zresztą na ich życzenie. Powodem jest rozdwojenie jaźni wynikające ze współpracy gospodarczej z Federacją Rosyjską. Z dostępnych źródeł wynika że Niemcy w różne przedsięwzięcia gospodarcze w Rosji zainwestowali w przybliżeniu 1 bilion Euro. Z takimi kwotami trudno się rozstać bez żalu.

Ze swej strony dodam, że nie widzę powodów do euforii.
Niemcy wzięli na przeczekanie. Od miesiąca nie wysyłają ciężkiej broni na Ukrainę.
Pomoc humanitarna też nie zwala z nóg. Skutecznie torpedują kolejne sankcje nakładane na Rosję. Krótko mówiąc, czekają na ustabilizowanie się konfliktu. Znajdą się wówczas w gronie decydujących
o dalszych losach Ukrainy. Przede wszystkim będą kontrolowali wydatkowanie pieniędzy, zarówno unijnych jak i pomocy udzielanej bezpośrednio przez rząd i banki niemieckie.
Jak zwykle spadną na cztery łapy i Europa nie będzie miała im tego  za złe.

Co wiemy o dzisiejszej Rosji i Rosjanach?

Co do oceny postępowania Rosji to potrzebne jest chłodne spojrzenie i wiedza.
Rosja od wieków ma ambicje bycia mocarstwem. Dokładniej to ambicja kolejnych jej przywódców, od carów, poprzez kolejnych sekretarzy KPZR, po prezydentów. Niestety przywódcy, z małymi wyjątkami, nie mają charyzmy, a sam knut nie wystarcza.
Rosję od zarania dziejów prześladuje korupcja. To immanentna cecha tego kręgu kulturowego.
Nie ma sposobu i szans na jej skuteczne wyeliminowanie.
Od najmniejszego urzędnika wzwyż wszyscy traktują swoje państwo jak prywatny folwark. Tak było za carów, za komuny i tak jest teraz.
Przy takiej obfitości dóbr jaka jest zgromadzona na ziemiach Rosji to powinna być kraina mlekiem i miodem płynąca. Powinna a nie jest, dlaczego?
Wyjaśnienie jest boleśnie proste. W naturze czynownika są wziatki. Tych nigdy za wiele.
Naiwnym wydawało się że z nastaniem władzy radzieckiej ten proceder zostanie ukrócony.
Nic z tych rzeczy. Nie ja wymyśliłem hasło „państwowe, czyli niczyje”.
Bezpańskie musi mieć jednak gospodarza. Dlatego, po rozpadzie ZSRR, doszło do uwłaszczenia nomenklatury. Uwłaszczający się muszą się odwdzięczać tym którzy tolerują to uwłaszczenie.
Putin i jego wspólnicy często określani są jako mafia komunistyczna. Nawiasem mówiąc, jacy z nich komuniści?
Aż się prosi przypomnienie bon motu: jaka jest różnica między Marksem i marksistami? Taka sama jak między Kantem a kanciarzami.
Prawo obywatelstwa zyskały sądy kapturowe.
Teraz mamy wyższą szkołę jazdy.
Za caratu była arystokracja, później wykształciła się inteligencja. Rewolucja październikowa skasowała arystokrację, a inteligencja wykazała się giętkim kręgosłupem i dostosowała się do nowej sytuacji.
Po rewolucji październikowej mamy jeszcze na światowym poziomie, muzykę, balet, ale literatura już pozostała na usługach nowej władzy.
Opornym dawano ofertę nie do odrzucenia, albo likwidowano. Przeznaczony do likwidacji praktycznie nie ma szans na przeżycie. Nie tylko we własnej ojczyźnie.
Repertuar metod terroru, zwłaszcza po rewolucji październikowej, jest bardzo szeroki.
Metody gnębienia, od prymitywnych, po bardzo wysublimowane.
Mały przegląd możliwości władzy radzieckiej i rosyjskiej:
- wobec ludności cywilnej to GUłag-i, sztucznie wywołany głód na Ukrainie, czystki etniczne na Kaukazie, skrytobójstwa, akty terroru wobec własnego społeczeństwa,
- wobec własnego wojska to kompanie karne idące na pierwszej linii walki pod „osłoną” kompanii Smiersz-ów, później brak szacunku dla inwalidów wojennych, egzekucje bez sądów wojennych.
Ogólnie, to brak szacunku dla człowieka i życia ludzkiego.
Ulubiona metoda dowódców radzieckich to rozpoznanie bojem.
Jednocześnie mamy taką ciekawostkę. W Armii Czerwonej, podczas II wojny światowej, dowódcy od kompanii wzwyż mieli ordynansów!
Cynizm władzy zawarty w stwierdzeniu „człowiek to brzmi dumnie”.
Do tego wszechogarniające kłamstwo, bez mała religia narodowa.
Dla niepoznaki nazwano to dezinformacją.

Co jeszcze mogę dodać? Chyba to, że dla przeciętnego Rosjanina liczy się tylko kult siły i to tej brutalnej.
Jaskrawo jest to widoczne w relacjach z wojny na Ukrainie.
Patrząc na rozwój wydarzeń na Ukrainie trzeba postawić pytanie czy wielcy tego świata są zainteresowani rozpadem FR? Odnoszę wrażenie, że wielcy postanowili na początek utrzeć nosa Putinowi, ale czy posuną się dalej, tego nie wiem.
Ciekawe, czy w swoich kalkulacjach Putin przewidział, że powiększy się długość zachodniej granicy z NATO, za sprawą przystąpienia Finlandii, a w bonusie Szwecji?
Turcja już załatwiła swoje sprawy i nie będzie oponować przeciwko rozszerzeniu NATO o nowych członków.

p.s. Swój tekst napisałem przed przeczytaniem tego http://gabriel-maciejewski.szkolanawigatorow.pl/cywilizacja-rosji-i-egzotyka-indii-czyli-pielegnowanie-zudzen
Przypadek?

Co dalej z wojną na Ukrainie?

Trwająca wojna na Ukrainie to jedno, a piekiełko polityczne wewnątrz UE to drugie.
Politycy unijni zachowują się tak jakby Europa była ciągle oazą pokoju i spokoju.
Nie świadczy to najlepiej o tych politykach, czy raczej politykierach usytuowanych na ciepłych synekurach, z dala od toczącej się wojny. W dalszym ciągu tkwią w szklanej bańce w której doskonale odizolowali się od świata zewnętrznego. Dla nich wojny nie ma i nie ma problemów które ta wojna generuje.
Migracja milionów Ukraińców poza granice Ukrainy nie wymaga według nich podjęcia żadnych konkretnych działań, poza wyrażaniem współczucia i czasem oburzenia na postępowanie Rosji.
Jedyne co ich naprawdę interesuje to znalezienie sposobu na podporządkowanie Ukrainy żądaniom Rosji. Dla nich ważne jest żeby jak najszybciej było jak było. Oczywiście przed wojną, kiedy można było bez problemów robić interesy z Rosją.
Pewne rzeczy można powtarzać do usr…nej śmierci, ale bez widocznego rezultatu. https://www.polskieradio.pl/130/5925/Artykul/2949252,Prof-Grala-elity-kremlowskie-traktuja-Ukraine-jako-czesc-Rosji
Z wypowiedzi prof. Grali wypływa jeden zasadniczy wniosek. Powszechna wiedza o Rosji i Rosjanach jest właściwie żadna. Jest pełna mitów, stereotypów i sloganów.
Przez lata powojenne pokutował pogląd, lansowany przez propagandę radziecką, że zwycięzców się nie sądzi. Dlatego na ławie oskarżonych w procesie norymberskim nie zasiedli Rosjanie.
Byli tylko oskarżycielami wobec Niemców którzy przegrali wojnę.
O tym do czego byli zdolni zwycięzcy Rosjanie i jak się zachowywali na drodze do zwycięstwa nad III Rzeszą, wiedzieliśmy z przekazu ustnego naszych rodzin i ich znajomych.
Niemcy do dzisiaj boją się i wstydzą o tym mówić wprost. Najchętniej starają się zapomnieć. Wymazać z pamięci. Niejednego z nas dziwi łatwość z jaką Niemcy wróciły do współpracy,
na wielu frontach z Rosją jako następczynią ZSRR. Czy tylko dlatego że pecunia non olet?
Wiele wskazuje na to że niestety nie. 
Żołnierz rosyjski odpłacał się Niemcom pięknym za nadobne. To jest tylko część prawdy. Rosjanie i Niemcy byli siebie warci. Trudno im rywalizować o palmę pierwszeństwa.
Czy obozy koncentracyjne mogą konkurować z GUŁagami?
Niemcy podczas II wojny światowej prześladowali głównie Cyganów, Żydów i Polaków.
Po wybuchu Wielkiej Wojny Ojczyźnianej do tego grona dołączyli mieszkańcy Rosji Radzieckiej. https://pl.wikipedia.org/wiki/Wielka_wojna_ojczy%C5%BAniana 
Każdą z tych narodowości Niemcy prześladowali z innych powodów, ale z podobnym zaangażowaniem. 
Przypadek Rosjan jest bardziej złożony, a może prostszy?
Rzadko uświadamiamy sobie że Federacja Rosyjska to zbieranina narodów, kultur i wyznań. https://pl.wikipedia.org/wiki/Rosja#Struktura_etniczna , https://pl.wikipedia.org/wiki/Religie_w_Rosji  i https://pl.wikipedia.org/wiki/Rosja#Kultura
Ta schizofrenia etniczna, czy narodowościowa trwa po dzień dzisiejszy. Widać ją w trwającej wojnie na Ukrainie.
Podczas II wojny światowej obywatele ZSRR walczyli w wydzielonych formacjach wojskowych
po stronie III Rzeszy np. wojska gen. Własowa, czy oddziały Waffen SS-RONA B. Kamińskiego https://plus.polskatimes.pl/zbrodnie-ssrona-podczas-powstania-warszawskiego-czarny-szlak-rosyjskich-renegatow-dowodzonych-przez-bronislawa-kaminskiego-rzez/ar/c15-12112246 .
Dzisiaj, w wojnie na Ukrainie, po stronie ukraińskiej również walczą ochotnicy z Rosji i Białorusi.  
Warto też przypomnieć o traktowaniu przez Rosję np. Czeczenów https://pl.wikipedia.org/wiki/I_wojna_czecze%C5%84ska
Dla przywódców radzieckich czy rosyjskich zawsze ważne były tylko cele strategiczne.
Dzisiaj kontynuatorem tego kierunku myślenia politycznego jest Putin.
Koncepcja ta weszła do polityki jako ruski mir. W najwęższym zakresie dotyczy ona Białorusi
i Ukrainy. Szerzej o tym można przeczytać tu http://cejsh.icm.edu.pl/cejsh/element/bwmeta1.element.desklight-c269eb7d-58f0-40b8-b66d-99594b698a53  i tu https://forsal.pl/artykuly/1019764,ruski-mir-rosyjski-swiat-jak-daleko-siega-rosja-strefy-wplywu.html
Rosja przechodzi do porządku dziennego nad tym że państwa które wyodrębniły się jako samodzielne byty po rozpadzie ZSRR nie są zainteresowane powrotem pod opiekuńcze skrzydła Federacji Rosyjskiej.
Zastanawiam się czy zachodzące zmiany mają charakter koniunkturalny, czy jednak stały.
Skala zaangażowania USA w wojnę na Ukrainie sugeruje że Rosja nie da rady i w jakimś momencie spasuje.
Na razie próbuje rozniecić wojnę poza Ukrainą, a przede wszystkim stworzyć wrażenie że w tej wojnie wygrywa. Nowe ognisko ma stanowić Naddniestrze i Mołdawia. Prowokacje trwają,
ale są małe szanse że znowu nabierzemy się na „zielone ludziki”.
Garnizon rosyjski w Naddniestrzu jest niewielki, ale armia Mołdawii też. Większość obserwatorów uważa że sytuacja nie jest tak skomplikowana jak w przypadku Ukrainy i możliwa jest otwarta ingerencja NATO /interesy Rumunii/.
Agresja Rosji bazuje na prowokacjach. Do aneksji Krymu i wejścia do obwodów donieckiego
i ługańskiego przyczyniły się „zielone ludziki”. Praktyką stała się wojna hybrydowa.
Wojna na Ukrainie została rozpętana pod pretekstem walki z faszyzmem na Ukrainie.
Wobec znikomych efektów terytorialnych propaganda rosyjska usiłuje rozszerzyć wojnę na rejon Naddniestrza, a dokładniej na Mołdawię.
Dzisiaj obserwujemy z jednej strony prowokacje rosyjskie, a z drugiej strony udane akcje służb specjalnych Ukrainy które neutralizują zamiary wojsk rosyjskich. Desperacja po stronie Rosji jest coraz większa. Wynika ona z braku sukcesów militarnych i wyczerpywania się rezerw sprzętowych i ludzkich.
W toczącej się wojnie można zaobserwować ciekawe elementy. Do takich zaliczam ukryte wsparcie wojsk ukraińskich przez wywiady państw NATO. Ukraińcy z wyprzedzeniem znają ruchy wojsk rosyjskich i tu leżą przyczyny ich sukcesów na polu walki mimo przewagi liczebnej Rosjan.
W działaniach Rosji widoczna jest coraz większa desperacja w dążeniu do osiągnięcia deklarowanych celów strategicznych i politycznych.
Całej Ukrainy nie udało się podbić i nie ma na to szans. Wobec tego Rosja zamierza usankcjonować prawnie status republik donieckiej i ługańskiej, z korektą w obwodzie chersońskim. Aneksję Krymu uznają za sprawę zamkniętą. Trzeba jeszcze zapewnić stałe połączenie lądowe Krymu z Federacją Rosyjską.
Temu celowi mają służyć referenda planowane na maj.
Jest w tym sporo chciejstwa, bo patrząc na dotychczasowe „sukcesy” Rosja goni resztkami sił.
Świadczy o tym sukcesywne grożenie użyciem broni atomowej, zapowiedź oficjalnego wypowiedzenia 9 maja wojny Ukrainie i ogłoszenia w Rosji powszechnej mobilizacji. Jest też zapowiedź użycia broni bakteriologicznej /wywołanie epidemii cholery na terenach Ukrainy graniczących z Rosją i oskarżenie Ukrainy o jej wywołanie. https://dorzeczy.pl/swiat/296077/ukrainski-wywiad-rosja-moze-wywolac-epidemie-cholery.html
Logicznie oceniając sytuację Rosja nie jest pewna swego. Świadczy o tym całkowita dewastacja zajętych terenów w obwodach donieckim i ługańskim, wywózka dzieci ukraińskich do Rosji /dotychczas ponad 200 tysięcy/ oraz deportacja ponad 1 miliona dorosłych Ukraińców na Syberię.
Jaki pożytek będzie miała Rosja z terenów na których pozostały ruiny i zgliszcza, na które weszła argumentując że mieszka tam przyjazna im ludność rosyjskojęzyczna prześladowana przez faszystów ukraińskich? Pytań „dlaczego” jest o wiele więcej.  
Nie znam odpowiedzi na pytanie dlaczego cywilizowany podobno świat w XXI wieku pozwala żeby jedno państwo decydowało, według własnych urojeń, o prawie do istnienia drugiego państwa? Czy istniejące prawo międzynarodowe i instytucje istniejące dla jego egzekwowania nie mają nic do powiedzenia?
To tylko instytucje fasadowe?
Za dziecinne uważam tłumaczenie że Putin ma problemy ze swą psychiką. Może i jest psychopatą, ale powinny być granice nieprzekraczalne dla nikogo.
Wojna na Ukrainie niesie z sobą wiele dylematów, ale nie ze wszystkimi da się polemizować.
Zbyt są oderwane od rzeczywistości. Za taką postawę uważam wypowiedzi papieża Franciszka https://wiadomosci.wp.pl/papiez-zaskoczyl-slowa-o-nato-musza-dziwic-6764800996199200a
Papież nie jest politykiem ale to nie znaczy że jego publiczne wypowiedzi nie powinny być stonowane.
Jeśli są zmanipulowane, powinny być zdementowane przez Watykan. Nic takiego nie ma miejsca.
Na postawione w tytule pytanie odpowiedzi nie znam. Przypuszczam że nikt jej nie zna.
Za dużo niewiadomych.
Podobna odpowiedź padnie na pytanie kiedy i czym zakończy się wojna na Ukrainie.
Może to nastąpić za tydzień, do końca tego roku, albo nie wiadomo kiedy. Dzisiaj wiadomo
że wojna zaczęła się w 2014 roku, czyli trwa już ósmy rok.
Dzisiaj można też postawić pytanie czy Putin zaryzykuje przekształcenie wojny w konflikt światowy?
Gdyby postępował racjonalnie, nie powinien ryzykować. Nie ma szans na wygranie takiego starcia.
Tylko Putin zachowuje się jak nałogowy pokerzysta.