Gratulacje!!!!!!!!!!!!

 

Miły początek tygodnia.
Gratulacje dla Prezydenta-elekta, za całokształt.
Gratulacje dla Jego sztabu wyborczego.
Gratulacje dla Jego wyborców.
Gratulacje dla nas wszystkich którzy Mu zaufali.
Wygraliśmy!

Wygraliśmy w sposób przekonywujący.
Pamiętajmy, że prezydenta III RP wybierano już jednym głosem! Nie jednogłośnie.
Procedury zatwierdzania wyniku będą trwały, bo muszą.
Teraz jednak Następca będzie przygotowywał się do realizacji złożonych w kampanii wyborczej obietnic.
Wkrótce będziemy się dowiadywać jaki będzie plan.

Równolegle będziemy obserwowali i recenzowali poczynania koalicji 13 grudnia.
Teraz, bez osłonek, zobaczymy jak rozumieją interes Polski i Polaków.
Zobaczymy też wkrótce jaka będzie skala przetasowań na scenie politycznej.

Miłego dnia!

Na jakiego Prezydenta RP czekam?

 

W ostatnich godzinach przed nastaniem ciszy wyborczej okazuje się /to wynika z publikowanych sondaży/ że szanse kandydatów na zwycięstwo są prawie 50/50.

Nie dajcie się uśpić!

Niezdecydowanym polecam analizę, na użytek własny, pod hasłem który z kandydatów mniej nam zaszkodzi gdy zostanie wybrany na najważniejsze, przynajmniej prestiżowo, stanowisko w III RP.

Obiektywnie patrząc, prezydent III RP niewiele może.
Nie ma za sobą siły politycznej. Okazuje się w praktyce że poparcie około 10 milionów jego wyborców nie ma większego znaczenia. Nie wolno mu jednocześnie firmować własnej partii politycznej.
Obietnice i deklaracje to nie to samo co ich realizacja. Jest jednak zasadnicze ale.
Prezydent może wystąpić z inicjatywą ustawodawczą, ale nie ma żadnej gwarancji na jej sfinalizowanie.
Może, ale nie musi podpisywać dokumenty przedkładane przez parlament.
Może, a częściej musi zatwierdzać wskazane osoby na stanowiska decyzyjne we władzach III RP.
Jest Zwierzchnikiem Sił Zbrojnych, ale niewiele z tego wynika. Nawet za jego ochronę odpowiada służba podległa premierowi.
Można tak długo jeszcze.

Problem tkwi w cechach charakterologicznych kandydata. Musi być odporny psychicznie i odporny na naciski środowisk politycznych.
Co najważniejsze, musi reprezentować i realizować interesy Polski i Polaków.
To nie powinien być internacjonalista preferujący interesy UE która przecież nie jest jednorodnym państwem, ze wszystkimi jego atrybutami. Państwem które nie posiada własnej armii, a za jej bezpieczeństwo odpowiada NATO do którego należą państwa usytuowane poza Europą.
Prezydent nie ma wpływu na problemy podlegające regulacji prawnej.
Weto może być podważone.
Ogólnie, uważam że prezydent powinien ostrożnie szafować wszelkimi obietnicami.
Nie wszystkie może zrealizować bo to leży poza jego kompetencjami.
Prezydenta trudno usunąć ze stanowiska przed upływem kadencji.
Dlatego w czasie jej trwania powinien godnie sprawować swą funkcję i nie dopuszczać do tego że politycy i media będą go traktowali jak dodatek do długopisu, czy coś w tym rodzaju.

Te warunki ma szanse spełnić tylko jeden z kandydatów i nie jest nim obecny prezydent Warszawy

Patriotyzm Polaków anno 2025

 

Pytanie o patriotyzm Polaków jest jak najbardziej na miejscu i na czasie.
O patriotyzmie mówią mieszkańcy całego globu. Każdy z nich rozumie patriotyzm po swojemu.
Patriotyzm dzisiaj to często słowo bez pokrycia. Ma inne znaczenie dla każdego z nas.
Patriotyzmu nie da się zadekretować.
Patriotyzm jest męczący bo patriotą trzeba być codziennie, a nie tylko od święta.
Przy takim podejściu trzeba pamiętać że nie jest tworem wyobcowanym z otaczającej rzeczywistości. Ciągle coś się wokół nas dzieje i oddziałuje na nasze zachowanie i postępowanie.
Żyjemy w państwie w którym jest ustalona i powinna być akceptowana przez wszystkich struktura, system sprawowania władzy i porządek prawny. Nie można z tego wybierać sobie tylko tego co nam pasuje. Zaakceptowaliśmy obszar w którym istniejemy, nazwę państwa i jego mieszkańców, flagę, godło i hymn, a także historię.
Określone są prawa i obowiązki każdego z nas względem tego państwa.
Obywatelem Polski stajemy się po spełnieniu określonych warunków.
Możemy się zrzec tego obywatelstwa, albo możemy zostać pozbawieni.
Tu różnimy się przykładowo od Brytyjczyków którzy obywatelami Imperium zostają dożywotnio bo nie mogą się zrzec swego obywatelstwa.
Do obowiązków obywatela Polski należy między innymi udział w życiu politycznym państwa, konkretnie w wyborach do Parlamentu, samorządu terytorialnego i Parlamentu Europejskiego.
W określonych przepisami prawa grupach wiekowych mamy prawo bierne i czynne.
Tu też różnimy się od innych. My możemy, ale nie musimy.
W innych państwach jest obowiązek uczestniczenia w wyborach. Obowiązek egzekwowany pod karą administracyjną.

Jest coś o czym rzadko się mówi i w przypadkowych kontekstach. To świadomość polityczna i społeczna. To konieczność dostrzegania hierarchii ważności i priorytetów.
Stało się to istotne po przystąpieniu Polski do UE.
UE w założeniu miała być wspólnotą gospodarczą państw członkowskich. Wspólnotą w której wszyscy członkowie mieli mieć równe prawa i obowiązki. Władze UE miały działać w interesie całej UE, bez preferowania kogokolwiek.
Z upływem czasu UE staje się wspólnotą polityczną, zdominowaną przez najsilniejszych, a ostatnio odżywa koncepcja wspólnoty militarnej, oczywiście pod przywództwem najsilniejszych.
Najsilniejsi chcą i faktycznie najwięcej korzystają z dobrodziejstwa jakim jest wspólny rynek UE.
Takie postawienie sprawy napotyka na rosnący sprzeciw państw członkowskich.
Powstaje pytanie o skuteczność tego sprzeciwu. Czy nie za późno?
Chodzi o rozbieżność interesów państw członkowskich. Te rozbieżności nie występują wyłącznie w relacjach wzajemnych między państwami.
Z jednej strony KE wymaga solidaryzmu we wnoszeniu wszelkich zobowiązań finansowych, a z drugiej strony wprowadza kryteria uznaniowe dla wypłaty kwot należnych państwom członkowskim, a także udziału w korzystaniu ze współfinansowania ze środków unijnych inwestycji na rzecz całej UE.
Ostatnio możemy to obserwować w całej jaskrawości w dopłatach do rozbudowy przemysłu zbrojeniowego. Zaciągnięte pożyczki mają asekurować wszystkie państwa KE, a korzystać będą,
w lwiej części Niemcy i Francja, mimo że nie są jedynymi państwami posiadającymi własne możliwości produkcyjne.
UE jest dzisiaj na rozdrożu. Miał już miejsce Brexit i nie można wykluczyć następnych.
Z drugiej strony jest kolejka chętnych do dołączenia do UE. Jednym z kandydatów jest Ukraina.
W tym miejscu muszę podkreślić że dotychczas nowych członków UE przyjmowano według określonej procedury.
O akcesję ubiega się Turcja. Już od 1987 roku. Jej przystąpienie do UE spowodowałoby rewolucję w relacjach wewnętrznych. Chodzi nie tylko o układ sił we władzach KE.
Dlatego decyzji brak i nie wiadomo czy i kiedy zapadnie.
Zaskoczeniem jest więc rozpuszczanie wieści o możliwości przyjęcia do UE Ukrainy która od ponad trzech lat walczy z Rosją. Starannie unika się przy tym poruszania kryteriów przyjęcia. Najważniejszym kryterium jest jednomyślność państw członkowskich UE.
Zdziwienie czy bardziej zaniepokojenie budzą informacje że decyzja o przyjęciu Ukrainy ma zapaść większością głosów. To jawne złamanie zasad, a właściwie prawa zapisanego w Traktacie Unijnym.

Od lat różnie się mówi jak to jest faktycznie z patriotyzmem Polaków?
Dzisiejszy dzień jest testem na patriotyzm Polaków.
Z trudem, ale jednak dociera do świadomości że możemy coś bezpowrotnie stracić.
Dlatego potrzebna jest pełna mobilizacja społeczna która powinna się uzewnętrznić 1 czerwca 2025 przy urnach wyborczych. To nie może być celem samym w sobie. To dopiero krok.
Dalsze będą zależały od wyniku wyborczego. Nasz wysiłek będzie prawdopodobnie rozłożony w czasie. Musimy być przygotowani i czujni.
Zwolennicy status quo nie dadzą za wygraną. Mają zbyt wiele do stracenia.
Alternatywą dla nich jest wszystko albo nic. Ma być "dopięcie systemu".
Jakiego? Symbioza z Białorusią? 
Prawdę mówiąc, dla nas też będzie to być albo nie być. .

p.s. Ciekawe będą komentarze o frekwencji w obydwu marszach. Za Nawrockim było ponoć około
200 tysięcy. Na warunki stołeczne to bardzo dużo.
Nawet Marsze Niepodległości nie miał takiej frekwencji.
Przybywa za to informacji o wyczynach bojówkarzy a także agresji indywidualnej wśród uczestników marszu Trzaskowskiego. To objaw bezsilności. 

Nadchodzi czas poważnych decyzji.

 

Do głosowania, czyli 1 czerwca, coraz bliżej. Robi się też coraz bardziej nerwowo.
W sztabach analizowane są szanse kandydatów i liczenie głosów. W tym wyścigu nie ma faworyta.
Są za to „haki” mające pogrążyć przeciwnika. Rzecz w tym że haki mają różny ciężar gatunkowy. Wyciąganie jako argumentu spraw sprzed 15 lat jest zwyczajnie żałosne, bo nawet nie śmieszne.
Z drugiej strony ujawniane są fakty, wcześniej znane, ale z nowymi pakietami szczegółów.
Są to sprawy które kwalifikują się do sądowego rozpoznania, już na wstępie zagrożone wieloletnimi wyrokami skazującymi na pobyt w więzieniu. Sprawy są na etapie postępowania prokuratorskiego i dziwić może dlaczego przedostały się do mediów?
Jak to jest z tajemnicą śledztwa?
Mówię o procederze przemytu osób nielegalnie przekraczających granice Polski.
Przekroczenia następują nie tylko na granicy z Białorusią, ale także na granicy z Federacją Rosyjską /enklawa królewiecka/. Jeden ze szlaków przemytniczych wiedzie ze Słowacji do Gdańska.
Granica ze Słowacją jest granicą wewnętrzną w UE i praktycznie nie jest strzeżona.
W sprawie przemytu jest wiele niewiadomych a rząd milczy i nie udziela żadnych informacji, a tym bardziej wyjaśnień. Można przyjąć za pewnik że nic konkretnego nie usłyszymy przed wyborami drugiej tury.
W mediach pojawiają się też informacje że proceder ma cichą akceptację KE.
Co jeszcze ciekawsze nie ma tu żadnego dementi.

Skoro o wyborach 1 czerwca mowa warto wspomnieć o targach przegranych kandydatów odnośnie udzielenia poparcia dwójce która pozostała w grze.
Mam w tej sprawie swoje zdanie. Uważam że po pierwsze niepoważne jest traktowanie wyborców jak worków czegokolwiek, chociaż najczęściej używa się określenia „worków kartofli”.
Wyborca może się sugerować podpowiedziami, czy wręcz poleceniami określonych środowisk,
ale w ostateczności do urny wyborczej musi podejść samodzielnie.
Po drugie, w głosowaniu finalnym wybór ogranicza się do dwóch kandydatów. Wyborca może oddać swój głos na jednego z nich, albo oddać głos nieważny. Może też zrezygnować z udziału w głosowaniu. Frekwencja wyborcza będzie zależała od pogody, ale trzeba też pamiętać że to Dzień Dziecka i wielu rodziców stanie przed dylematem, co ważniejsze?
I to pytanie, czy można zapewnić że głosy przegranego, z jego wskazania pójdą na konkretną kandydaturę? Mam poważne wątpliwości. Częściowo może tak.
Z tego podsumowania niewiele wynika, ale też nie ma żadnej gwarancji że wszystko jasne.
Komu wystarczy slogan „Każdy byle nie Trzaskowski”. Można to odwrócić. Co wtedy?
Kiedyś już napisałem że mam wątpliwości co do tzw. zbiorowej mądrości Polaków. Może to się czasem sprawdza, ale czy to już nadszedł ten czas? Tego nie jestem pewien. Pokładać taką nadzieję nie zaszkodzi.
Można też mieć cichą nadzieję że do końcowego sukcesu Nawrockiego przyłożą rękę nieprzychylni mu dziennikarze.
Po wczorajszej debacie telewizyjnej nie usłyszałem tam wyraźnej opinii że Nawrocki ma szansę wygrać drugą turę. Oczywiście poza wypowiedziami w TV Republika i wPolsce24. Żadnemu z prowadzących
i zapraszanych gości nie chce przejść przez gardło że szanse Trzaskowskiego niepokojąco maleją.
Na dokładkę Trzaskowski ma przed sobą wieczorne spotkanie z Mentzenem który chyba nie jest jego fanem.