Liczcie sobie podwójnie, ale nie dostaniecie ani grosza.

Nasza historia najnowsza pełna jest zagadek nierozwiązanych po dzień dzisiejszy.
Dotyczy to szczególnie relacji polsko-rosyjskich w obszarze własności infrastruktury.
Formalny rozwód z ZSRR wzięliśmy około 30 lat temu.
Wydawałoby się że to dość czasu żeby te relacje uporządkować.
Nie można w nieskończoność zwalać winę na poprzedników. Zwłaszcza powinno dbać się o utrzymanie parytetów w tych relacjach. Dotyczy to nieruchomości którymi dysponuje w Polsce Federacja Rosyjska i polskich na terenie Federacji Rosyjskiej.
Rzeczywistość w tym względzie ma w sobie coś z kwadratury koła.

O co właściwie chodzi?
Po II wojnie światowej ZSRR miał w Polsce szereg nieruchomości do wyłącznego użytku. Najczęściej odbywało się to prawem kaduka. Dla ZSRR Polska była jednym z krajów okupowanych. /Przylgnęła do nas jednak opinia, że należymy do krajów satelickich./
To dotyczy nie tylko budynków ambasady w Warszawie i konsulatów w różnych miastach Polski.
W czasach PRL-u były to zwłaszcza obiekty wykorzystywane dla celów wojskowych. Po wyjściu wojsk radzieckich obiekty te przeszły na własność Skarbu Państwa.
Sporo nieruchomości pozostaje nadal bezprawnie w posiadaniu FR https://polskieradio24.pl/130/8358/Artykul/2911670,Polska-chce-odzyskac-nieruchomosci-od-Rosji-Wiceszef-MSZ-zamieszkaja-w-nich-osoby-poszkodowane-przez-wojne
Porządkowanie tego obszaru przebiega wyjątkowo niemrawo. Jest to szczególnie zadziwiające jeśli uświadomimy sobie że obiekty te wykorzystywane są teraz niezgodnie z ich pierwotnym przeznaczeniem /dla potrzeb służb dyplomatycznych/, ze szkodą dla bezpieczeństwa państwa polskiego. Krótko mówiąc dla celów szpiegowskich a nie wykluczam że i dla celów dywersyjnych.

W stosunku do części obiektów na terenie Polski są wyroki sądów nakazujące ich opuszczenie i zwrot Polsce. Wyroki wydane lata temu. W uzupełnieniu trzeba dodać, że rosyjscy użytkownicy nie płacą od lat czynszu. To są już kwoty idące w dziesiątki milionów złotych w skali kraju.
Ku zaskoczeniu temat nagle wrócił na pierwsze strony. Nawet doczekał się ponownego zaistnienia
w programie TVP1 Anity Gargas „Magazyn śledczy” z 14.07.2022 /po raz pierwszy temat był prezentowany w maju 2019 roku/
https://prawy.pl/102193-nieruchomosci-rosyjskie-w-polsce-magazyn-sledczy-anity-gargas/ /,
https://polskieradio24.pl/5/1222/Artykul/2314037,Szpiegowo-czyli-fenomen-stolecznych-nieruchomosci-w-rosyjskich-rekach,
https://vod.tvp.pl/video/magazyn-sledczy-anity-gargas,23052019,42466620
Wracając do meritum, warto zwrócić uwagę na indolencję, tylko czyją? Służb specjalnych, MSZ, władz Warszawy, kogo jeszcze? Wszyscy umywają ręce. Wraca pytanie czy Polska jest państwem teoretycznym?

Od lat są wyroki sądów których nie ma komu wyegzekwować.
Przykładowo w sprawie budynku przy ul. Sobieskiego 100 w Warszawie wyrok sądu wyegzekwowano 6 lat po jego uprawomocnieniu.
W tym czasie budynek uległ całkowitej dewastacji i dzisiaj trwa dyskusja czy go remontować czy tylko rozebrać do fundamentów. Mniej się mówi kto za to zapłaci. Jest teraz własnością m.st. Warszawy.
Dla „równowagi” Polska ma problemy z nieruchomościami użytkowanymi na terenie Federacji Rosyjskiej.
Warto tu przytoczyć wypowiedź rzeczniczki rosyjskiego MSZ https://wiadomosci.dziennik.pl/swiat/artykuly/557833,rosja-msz-nieruchomosci-pozostaja-drazliwa-kwestia-w-relacjach-z-polska.html  
która jest wręcz oburzona stanowiskiem Polski.
Ciekawe co rozumie strona rosyjska pod określeniem że „należy rozmawiać o nieruchomościach kompleksowo”?
MSZ relacjonował kompleksowo stan spraw na posiedzeniu Sejmu RP w listopadzie 2013 roku https://www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/InterpelacjaTresc.xsp?key=1E22A9F9

Od siebie dodam, że po blisko 9 latach od przedstawienia tej informacji Polska odzyskała tylko obiekt mieszkalny przy ul. Sobieskiego 100 w Warszawie.
W pozostałych sprawach postępu brak poza tym, że rośnie dług z tytułu opłat czynszowych za bezumowne korzystanie z nieruchomości. W takim tempie upłyną dziesiątki lat zanim odzyskamy kolejną własność. Winnych tej niemocy nie widać. W sprawie długów rosyjskich przyjdzie pewnie pisać na Berdyczów.

p.s. Może trzeba wyznaczyć jedną osobę odpowiedzialną do tej sprawy?
Zbiorowa odpowiedzialność daje opłakane efekty.

W koło Macieju

Sprawy Ukrainy nie powinny nam się przejeść nie dlatego że wojna trwa zbyt długo.
Są tacy którzy na to liczą. Nie powinniśmy zapominać, że zachłanność Federacji Rosyjskiej nie zna granic. Sama Rosja sukcesywnie o tym przypomina wskazując zagrożone kierunki.  
Zdajmy sobie sprawę, że lata minione niczego, albo niewiele, nas nauczyły. No, może nie wszystkich. Wygląda na to że nie chcemy się uczyć, albo po prostu jesteśmy odporni na wiedzę. Na jedno wychodzi.

Czas zmienić zdanie o prawdziwych przyczynach wojny na Ukrainie. Po efektach ich poznacie.
Na pewno powodem wojny nie jest chęć obrony ludności rosyjskojęzycznej zamieszkującej Ukrainę. „Obrońcy” z zapamiętaniem zrównują z ziemią kolejno zajmowane tereny. Grabią wszystko co tylko się da. Mordują ludność cywilną jak leci. Wcielają roczniki wojskowe do armii rosyjskiej mimo, że wcielani są obywatelami Ukrainy. Oryginalny sposób uszczęśliwiania ludzi na siłę. Marzeniem, raczej obsesją, lokatorów Kremla jest wymazanie Ukrainy z mapy świata.
Nie chodzi o zasadę „kto nie z nami ten przeciwko nam”. Prędzej można powiedzieć, że to przejaw choroby psychicznej rosyjskiego wodza. Tylko dlaczego ma tak duże wewnętrzne poparcie Rosjan? 57% jest za kontynuacją wojny. Ze społeczeństwem rosyjskim też jest coś nie tak?

Niemcy w swej historii już przyjaźnili się z Rosją. To nie było wieki temu. Żyją jeszcze ludzie którzy to pamiętają. Pamiętają też czym ta przyjaźń się skończyła.
Francuzi w 1939 roku nie chcieli umierać za Gdańsk. Na co liczyli? Że się uda przeczekać?
Niemcy, ci z III Rzeszy, mieli inne zdanie.
Mataczenie cudzym prawem do samostanowienia kosztowało w Europie co najmniej 5 lat gehenny, śmierć milionów cywili, nie licząc zniszczeń infrastruktury.
Wojny nie zakończono traktatem pokojowym, ani osądzeniem i skazaniem wszystkich winnych. Proces norymberski nie dotyczył zbrodni popełnionych przez Armię Czerwoną i NKWD.
Upiekło się Francuzom, którym specjalnie nie zaszkodziła kolaboracja z III Rzeszą niemiecką. Wymigali się Włosi, a także Węgry.
Tych „szczęśliwców” było więcej.

Polska znalazła się w gronie szczególnie wykiwanych przez mocarstwa ustalające porządek powojenny. Nie załapaliśmy się nawet na plan Marshalla. https://pl.wikipedia.org/wiki/Plan_Marshalla
Związek Radziecki tak nas pokochał że nie mogliśmy się rozstać prawie do końca XX wieku.
Dla wielu Polaków ta dozgonna przyjaźń trwa po dzień dzisiejszy. Przyzwyczajenie, czy jednak strach przed nowym?
III RP istnieje już ponad 30 lat, ale wielu polityków z polskimi paszportami ma ciągle problem z rozstrzygnięciem interesy jakiego państwa reprezentuje?

Co ma do tego wszystkiego Ukraina? Ma i to sporo.
Ukraina w lipcu 1991 roku wzięła rozwód z ZSRR. Niestety dla Ukrainy nie było to równoznaczne
z zerwaniem wszelkich związków z Federacją Rosyjską. Dlaczego niestety? Mieli za sobą ponad 70 lat wspólnej egzystencji wśród republik związkowych ZSRR. Nie były to lata usłane różami.
Polityka demograficzna Kremla spowodowała, że wśród ludności zamieszkującej Ukrainę około 18% stanowią Rosjanie. Co jest oczywiste, mniejszość rosyjska istnieje we wszystkich byłych republikach radzieckich które usamodzielniły się po rozpadzie b. ZSRR i stanowi tam V kolumnę, czyli potencjalne zagrożenie dla suwerenności tych państw.
Ulubionym numerem władców Kremla jest upominanie się o doczesne szczęście ludności rosyjskojęzycznej zamieszkującej wybrane państwo. Tak było w przypadku Republiki Naddniestrzańskiej z której od 1990 roku nie mają zamiaru wyjść wojska rosyjskie. https://pl.wikipedia.org/wiki/Naddniestrze Udało się w przypadku Białorusi.
Tą „chorobą” zagrożone są państwa Pribałtiki /Estonia, Litwa i Łotwa/ z utratą których FR trudno się pogodzić. Szanse ma raczej zerowe, bo te kraje są już w UE i NATO.
Nieskuteczne okazały się próby wymuszenia przez FR powrotu do stanu z 1997 roku, czyli decyzji o przyjęciu nowych członków NATO.  
Przez kolejne lata po odzyskaniu niepodległości nie było wiadomo w jakim kierunku podąży Ukraina?
Wróci do wspólnych interesów z FR czy spróbuje zbliżenia z Europą, czyli UE?
Wątpliwości niejako same rozwiały się gdy FR weszła na Krym i po krótkich walkach zajęła na wschodzie Ukrainy okręgi ługański i doniecki.
24 lutego 2022 FR poszła już na całość z zamiarem wymazania Ukrainy z politycznej mapy świata. Oficjalny powód propaganda rosyjska wymyśliła zupełnie inny. To już nie tylko ochrona ludności rosyjskojęzycznej. Wzbogacono go o absurdalne „dodatki” z których na czoło wysunęło się oskarżenie o ludobójstwo, a Zachód – o „zachęcanie Kijowa do agresji militarnej”.
Z perspektywy czasu doskonale widać, że FR konsekwentnie dążyła do uzyskania pretekstu do zaatakowania Ukrainy. W ich pojęciu to miała być akcja prewencyjna.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Inwazja_Rosji_na_Ukrain%C4%99_(2022)

Wielu politykom i obserwatorom wydawało się że w XXI wieku konflikty między państwami powinny być rozwiązywane wyłącznie na drodze dyplomatycznej. Rosja jest odmiennego zdania.
Różnice zdań rozstrzyga siłowo w zakresie własnym, bez odwoływania się do jakiegokolwiek pośrednictwa.
Do tej pory to działało.
Teraz FR napotkała jednak na problemy których wcześniej nie wzięła pod rozwagę.
Czy ten sukces FR chce osiągnąć za wszelką cenę, czyli jaką?

W 2022 roku Ukraina w znacznym stopniu była już przygotowana do wojny z Rosją.
W dalszym ciągu jest to walka Dawida z Goliatem, ale … od 2014 roku, czyli od aneksji Krymu wiele się zmieniło na korzyść Ukrainy.
Ukraina ma strategię walki z najeźdźcą i ją w miarę możliwości realizuje. O skuteczności może świadczyć, że od lutego do chwili obecnej nie dokonano zmian personalnych w dowództwie wojsk ukraińskich.
W tym samym czasie w armii rosyjskiej zmiany w dowództwie, od sztabu generalnego poczynając, dokonują się niczym w kalejdoskopie.
Niepowodzenia na froncie powodują że armia rosyjska zarządza przerwę operacyjną żeby wziąć oddech.
Prawdziwe przyczyny są bardziej złożone i przyziemne.
Wojska rosyjskie ponoszą znaczne straty w zabitych i rannych. Ocenia się, że są już wyższe niż w wojnie w Afganistanie która trwała kilka lat. https://pl.wikipedia.org/wiki/Radziecka_interwencja_w_Afganistanie
Dotychczasowy przebieg działań wojennych na Ukrainie obnażył realną wartość bojową armii rosyjskiej. Podkreśla się niskie morale tych wojsk. Z drugiej strony widać wartość bojową sprzętu produkcji rosyjskiej. Najbardziej daje się jednak we znaki nowoczesność tego sprzętu. Nie chodzi jednak o jego skuteczność na polu walki. Zawiera on sporo składowych pochodzących z importu. Wobec restrykcji nałożonych na Rosję po wybuchu wojny pełnoskalowej import stał się praktycznie niemożliwy. Nie jest w stanie uzupełnić tego przemyt który niewątpliwie ma miejsce. Sytuacja dla Rosji stała się na tyle trudna, że wprowadzili do boju sprzęt wcześniej wycofany z uzbrojenia i składowany jako tzw. zapasy wojenne. To sprzęt o gorszych parametrach bojowych.
Poza tym problemem jest serwis tego uzbrojenia, a konkretnie brak części zamiennych.
To są realne przyczyny dla których wojska rosyjskie tracą oddech i muszą stosować przerwę operacyjną.
Na temat rzeczywistej kondycji gospodarki rosyjskiej pisze blogerka @pink-panther http://pink-panther.szkolanawigatorow.pl/przemys-rosyjski-od-zsrr-do-sankcji-czyli-w-pogoni-za-statusem-imperium
Warte przeczytania są również komentarze do notki.
Jeśli przyjąć, że eksport broni, obok eksportu węglowodorów kopalnych stanowi flagowe źródło zysków z eksportu FR, to blado wyglądają perspektywy wobec strat jakie ponoszą wojska rosyjskie w starciu z wojskami ukraińskimi.
A propos, w mediach pojawiła się informacja że wojska ukraińskie przygotowują ofensywę która ma doprowadzić do wyparcia wojsk rosyjskich ze strefy Morza Czarnego. Operacja jest podobno planowana na połowę sierpnia, a do jej przeprowadzenia ma być zaangażowany około 1 milion żołnierzy ukraińskich.
To zaledwie miesiąc oczekiwania.
Najnowsze wieści z frontu wskazują, że wojska ukraińskie potrafią efektywnie wykorzystać broń otrzymaną z USA i nie tylko. https://polskieradio24.pl/5/1223/artykul/2997853,powazne-straty-rosjan-ukrainskie-wojska-zniszczyly-cztery-magazyny-amunicji  
https://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/7,114881,28682221,wojna-w-ukrainie-jeden-atak-himars-ow-zabil-niemal-cale-dowodztwo.html
Warunkiem sukcesu wojsk ukraińskich jest ciągłość dostaw, a zwłaszcza ich intensyfikacja.
Rosja ma problemy z wysyłką uzupełnień na front ukraiński. Po dobrej woli nie ma chętnych https://www.polsatnews.pl/wiadomosc/2022-07-12/rosja-wojskowi-z-buriacji-wracaja-do-domow-nie-chca-umierac-za-putina/
A to już kolejna kompromitacja władców Kremla https://wydarzenia.interia.pl/raporty/raport-ukraina-rosja/aktualnosci/news-media-w-moskwie-powstaje-pulk-najemnikow-na-wojne-w-ukrainie,nId,6153722
Co prawda firmuje to mer Moskwy Sobianin.
Czyżby narastały wątpliwości że Rosja wszczęła wojnę w słusznej sprawie?

Powtarzam do znudzenia.

Jeszcze raz w tym wątku. Pisałem o tym już nie raz i nie dwa.
Jak długo będzie panowało w III RP prawo niemożności? Jak długo będziemy słyszeli, że sze ne da?
Co to za demokracja w której obowiązuje inne prawo dla maluczkich, a inne dla ludzi władzy?
Dla elit, co z tego że czasem szemranych?
Dokładnie chodzi o egzekwowanie tego prawa.
Z jednej strony nasz rząd nie potrafi postawić się samozwańcom z Brukseli, którzy notorycznie ingerują w wewnętrzne sprawy Polski, wbrew postanowieniom traktatu unijnego, a z drugiej strony nie jest zainteresowany egzekwowaniem obowiązującego w Polsce prawa wobec ludzi notorycznie naruszających porządek prawny, za to związanych z opozycją.
Co jest rzeczywistą przyczyną indolencji tej władzy? Ile lat można słuchać opowieści że „za te sprawy weźmiemy się w następnej kadencji”? Mija już siedem lat „dobrej zmiany”! Dobrej dla kogo?
Czy w interesie rządzących jest anarchizowanie państwa?
Nazywając rzeczy po imieniu, w interesie rządzących jest takie lawirowanie żeby zapewnić sobie wygranie kolejnych wyborów, a tym samym kolejną kadencję. Dlatego rządzący nie są zainteresowani stawianiem sprawy na ostrzu noża.
Na pytanie dlaczego, jedną z możliwych odpowiedzi są wzajemne „haki”. Wy macie coś na nas, za to my mamy na was coś takiego, że ho, ho.
Czy kolejna „ucieczka do przodu” znowu zapewni wygranie wyborów?
Problem narasta, bo dają o sobie znać upiory przeszłości, czyli sprawy odkładane na zaś.
Na to nakładają się skutki pandemii covid-19 która niestety nie przeszła do historii i nie ma nawet przerwy wakacyjnej. W swoim najświeższym wystąpieniu minister zdrowia ostrzegł, że możemy wrócić do restrykcji mimo, że opanowaliśmy metody walki z pandemią.
Ile takich eksperymentów jest w stanie wytrzymać nasza gospodarka i co ważniejsze nasze społeczeństwo?
Nie możemy też zapomnieć o trwającej wojnie na Ukrainie.
Tu mamy problem wielowarstwowy. Z jednej strony to uciekinierzy z terenów objętych działaniami wojennymi. Granicę polsko-ukraińską przekroczyło już ponad 4,6 mln uchodźców. Spora ich część, bo ponad 2 mln, wróciła lub wielokrotnie wraca w swoje strony.
Faktem jest, że ponad 2,5 mln Ukraińców mamy na swoim utrzymaniu i nikt nie chce nas wspomóc.
Jak zwykle „na medal” spisuje się KE która nie ma dla nas pieniędzy, bo wcześniej ich w budżecie nie zaplanowano /co to za planowanie w którym nie ma rezerwy budżetowej?/
Próbuję od miesięcy rozgryźć ten fenomen, ale bez skutku.
Bezczelność kacyków unijnych nie zna granic. Według nich żadna pomoc z tego tytułu Polsce się nie należy ponieważ mieści się to w ramach kwot wypłacanych z funduszy unijnych i oczywiście z budżetu w ramach planów wieloletnich.
W druga stronę działa to już inaczej.
Niemcy inwestowali w NS1 i NS2 i zamierzali robić kokosy na redystrybucji gazu z Gazpromu.
Wojna na Ukrainie pokrzyżowała te plany. NS2 nie można uruchomić ze względów proceduralnych.
Są problemy z NS1, a Niemcy w swym zadufaniu zapomnieli o alternatywnych kierunkach dostaw gazu. Wcześniej Gazprom wystawił ich do wiatru nie napełniając niemieckich zbiorników podziemnych gazu do czego był zobowiązany. Niemcy nie mają jeszcze gazoportu dla odbioru LNG. Tymczasem nadchodzi zima i perspektywy są niewesołe.
Sprytni Niemcy znaleźli sposób na wybrnięcie z trudnej sytuacji. I to nie jeden.  
Po kolei. Niemcy zawsze chcą świecić przykładem. Kilka lat temu zdecydowali o odstąpieniu od energetyki atomowej. Rzecz o tyle interesująca, że mają tych elektrowni czynnych 22 czy 24, 
a ich żywot techniczny szacowany był na kilka czy kilkanaście lat.
Zaburzenia w dostawach gazu i ropy naftowej spowodowały trudności w zbilansowaniu potrzeb energetycznych. Co więc robią Niemcy? Wznawiają wydobycie węgla kamiennego w swoich kopalniach, wcześniej wycofanych z eksploatacji.
Różnica między kopalniami polskimi a niemieckimi jest taka, że w niemieckich zaprzestano wydobycia, ale utrzymywano je w ruchu, a kopalnie w Polsce KE nakazała fizycznie zlikwidować, czyli wprost je zasypać. Wznowienie eksploatacji kopalni w Polsce to sprawa co najmniej 2 lat.
Tego wątku nie komentuję, bo co tu komentować?
Jest coś ciekawszego. Genialny w swej prostocie pomysł polityków niemieckich.
Chodzi o praktyczną realizację solidaryzmu wewnątrz UE. Skoro Niemcy przez własną przebiegłość zabrnęli w ślepą uliczkę, obowiązkiem pozostałych państw członkowskich UE jest pomóc Niemcom przez przekazanie im części swoich zapasów gazu. https://www.wnp.pl/gazownictwo/niemiecki-polityk-niedobory-gazu-chce-latac-rezerwami-innych-panstw-unii,599876.html ,
Warto obserwować dalszy rozwój tego wątku.

Niezależnie od powyższego trwa tresura opornych. Ciągle „ulubieńcem” kacyków unijnych jest Polska.
Piszę o tym niechętnie, bo moim zdaniem mamy do czynienia z indolencją naszych rządców.
Co mamy na tapecie? Na pewno sprawa kopalni Turów, sprawa pieniędzy z KPO i wspomniane wyżej wsparcie z tytułu przyjęcia uchodźców wojennych z Ukrainy.
Całość skwituję krótko, skandal goni skandal.
Sprawa Turowa, tu udało się tak zamotać wszystko, że trudno jest ustalić stan faktyczny.
Doszliśmy podobno do porozumienia z Czechami, co już uważam za skandal bo na jakiej podstawie udowodniono zasadność roszczeń Czechów?
Mimo tego KE nalicza Polsce kary za niezastosowanie się do środka zabezpieczającego /natychmiastowe zaprzestanie wydobycia węgla/ i samowolnie ściąga je z naszego konta. https://tvn24.pl/polska/kopalnia-turow-tsue-do-sadu-ue-wplynela-skarga-polski-chodzi-o-stwierdzenie-niewaznosci-decyzji-komisji-europejskiej-w-sprawie-potracenia-kar-5687930
Kiedy i jak zostanie rozpatrzony protest Polski przeciwko stanowisku TS UE?
Tu nie chodzi o drobne na waciki, ale o setki milionów euro.
Inny problem związany jest z KPO. Z rozdzielnika mamy przyznane do wykorzystania 23,9 mld euro w formie dotacji i 11,5 mld euro w formie pożyczek. Części pożyczkowej nie musimy wykorzystać w całości. Dostęp do tych pieniędzy obwarowany został tzw. kamieniami milowymi które są tu potrzebne jak przysłowiowej świni siodło. Nie sądzę żeby było to wiadome w chwili podejmowania decyzji o uruchomieniu KPO w lipcu 2020. Jednak owe kamienie milowe powodują że Polska uzyska dostęp do przyznanych kwot na święty nigdy. Premier MM też ma tego świadomość, ale robi dobrą minę do złej gry.
Kuglarstwo kacyków unijnych spowodowało, że przepadło nam 4 mld euro które mogliśmy wydatkować w 2021 roku według kryteriów uproszczonych. Ta kwota nie przepadła bezpowrotnie, ale utrudniony będzie  sposób rozliczenia jej wydatkowania.
Jest jeszcze inny aspekt utrudnień stwarzanych Polsce przez KE.
Po zatwierdzeniu KPO dla Polski MM mówił, że uzyskamy dostęp do pieniędzy prawdopodobnie we wrześniu br. Termin ten przesuwa się niczym horyzont i ostatnio usłyszałem z ust MM,
że pieniądze będą dostępne na przełomie 2022/2023. Pieniądze są nam podobno bardzo potrzebne.
I co z tego?

Tak w ogóle to jakie mamy szanse na likwidację v kolumny w Polsce?

Co dalej?

Punktem wyjścia niech będzie ten tekst https://niepoprawni.pl/blog/kokos26/guyow-ci-w-unii-dostatek
Gołym okiem widać że próby Polski przypodobania się kacykom brukselskim to krew w piach.
Co byśmy nie zrobili, nie znajduje to uznania w ich oczach. Co nam więc pozostaje?
Kto w tej grze ma rację? Lawirujący wespół z prezesem MM, czy ZZ, czy totalna opozycja nie mająca do zaoferowania nic, poza żądzą powrotu do koryta?
Po drugiej stronie, czyli Brukseli, a może dla jasności Berlina, sprawa jest trywialnie prosta.
Wszelkimi środkami trzeba doprowadzić do wysadzenia z siodła obecnej ekipy rządzącej w Polsce
/nie szkodzi że wybranej w legalnych i o zgrozo demokratycznych wyborach/ i obsadzić tam swoich,
na wzór DT, a może jeszcze raz sięgnąć po niego?
Problem polega na tym jak to wdrożyć? Trwające od lat próby okazują się bezskuteczne. Dlaczego?
Tego nawet najstarsi górale nie wiedzą. Przesada.
Zastanawiam się dlaczego pojawiła się informacja o nagłym zakończeniu misji dyplomatycznej w Polsce ambasadora Niemiec w Polsce https://www.tvp.info/60700430/nieoficjalnie-ambasador-niemiec-arndt-freytag-von-loringhoven-konczy-swoja-misje-w-polsce
Ma nową misję do spełnienia?
Tak przy okazji, Litwa w ramach sankcji unijnych wobec Rosji wprowadziła embargo na przewóz przez jej terytorium, do enklawy królewieckiej, niektórych towarów o znaczeniu strategicznym. https://www.osw.waw.pl/pl/publikacje/analizy/2022-06-21/tranzyt-do-kaliningradu-napiecia-rosyjsko-litewskie Co nie powinno zaskakiwać, Niemcy wyrazili z tego powodu niezadowolenie i naciskają na Litwę żeby odstąpiła od stosowania tej sankcji. https://www.money.pl/gospodarka/media-niemcy-naciskaja-na-odblokowanie-kaliningradu-mowimy-o-ruchu-miedzy-dwiema-czesciami-rosji-6785850393086496a.html
Do 10 lipca urzędnicy unijni mają znaleźć sposób na zmuszenie Litwy do odstąpienia od sankcji.
Na tym przykładzie widać destrukcyjną rolę Niemiec.

Niespodzianką dla wielu były wybory w 2015 roku. Powtórka była w 2019 roku.
Zaczął się, nieformalny jeszcze, wyścig przed wyborami planowanymi w 2023 roku.
Dla opozycji jest to gra o wszystko, o ich być albo nie być w polityce.
Ciągle możliwe są jeszcze wybory przedterminowe, ale one nie zwiększą szansy na wygraną opozycji.
Opozycja ma świadomość że jej drogą do sukcesu jest zwarcie szeregów i pójście do wyborów w jednym silnym bloku.
Wiedzieć to jedno, a zrealizować, to drugie. Jeszcze oficjalnie nie rozpoczęto kampanii wyborczej, a już są tam kategoryczne sprzeciwy wobec planu pójścia razem.
Bądźmy realistami, opozycję łączy jedynie chęć przejęcia władzy. Potem się zobaczy. A co? Wybierzcie nas to zobaczycie. Proste? Proste!
Opozycja spod znaku PO nie ma żadnego programu wyborczego, bo ten zostanie ujawniony po wygranych wyborach. Poważnie. To nie kpiny z elektoratu!
Mam pytanie, kto uwierzy takim hochsztaplerom? Kogo interesuje kupowanie kota w worku? Są tacy?
Obecny firer partii oszustów cokolwiek by nie powiedział nie będzie wiarygodny ze swoją emeryturą unijną https://www.bankier.pl/wiadomosc/Unijna-emerytura-Tuska-Ile-dostanie-8331053.html
nieosiągalną w Polsce dla nikogo. Dawno temu powiedziano że prawdę mówi tylko gdy się pomyli.
Czy warto strzępić język na totalną opozycję? Powiem, że nigdy i nikogo lekceważyć nie wolno.
Ale też nie wolno pozwolić tej opozycji na bezkarność. To rozzuchwala. Prawo nie może być tylko martwą literą.
Interesuje mnie czy dojdzie w końcu do sytuacji, że pociągnięci zostaną do odpowiedzialności karnej winni notorycznego naruszania prawa, z obecnym przewodniczącym PO czyli Donkiem, na czele.
Opozycja nie jest w stanie wrócić do władzy bo jej oferta jest za mało atrakcyjna dla elektoratu.
Nie pomoże nawet straszenie wyjściem swoich na ulice. Model „ulica i zagranica” też już się zużył. Poza tym, po dotychczasowych doświadczeniach władza nie dopuści do kolejnego rozhasania totalniaków.
Taką mam nadzieję.
Mówi się, że poparcie dla opozycji odpowiada poparciu Trzaskowskiego w ostatnich wyborach prezydenckich.
Różnica polega na tym, że wówczas był wybór albo-albo plus brak decyzji.
W wyborach parlamentarnych nie jest tak sielankowo. Wybór i podział głosów jest bardziej skomplikowany. Głosuje się na poszczególne listy. Ważna jest kolejność nazwisk na listach. Obowiązuje zasada, że zwycięzca bierze wszystko. To jest straszak przeciwko każdej koalicji.
Znamy z poprzednich lat przypadki że przepadł kandydat który imiennie uzyskał jeden z najwyższych wyników w skali Polski /kilkaset tysięcy głosów poparcia/, ale przepadła jego lista, a wraz z nią ów kandydat.
Po drugiej stronie mandat uzyskiwała osoba z końca listy, ze znikomą ilością uzyskanych głosów
/około 1 tysiąca/ tylko dlatego, że jego lista uzyskała bonus za sprawą mechanizmu liczenia głosów /ordynacja wyborcza/.
Do pełnego obrazu trzeba dodać zasady refundacji kosztów kampanii wyborczej. Normą stało się,
że „maluchy” muszą obejść się smakiem mimo że ponosili realne koszty kampanii wyborczej.
Tak wczesne rozpoczęcie kampanii wyborczej jest wyczerpujące dla obydwu stron, rządzących i opozycji. Tylko rządzący mają plan działania i go realizują.
A opozycja? Ogranicza się do powtarzania że „PiS to samo zło”. Wątpię żeby to wystarczyło do wygranej.
Na nadchodzące wybory wpłynie trwająca wojna na Ukrainie, a także rosnąca inflacja której przyczyny są wielorakie. Kto przytomny wierzy że winien jest wyłącznie PiS?
Polityk zawsze stoi przed koniecznością wyboru. Tak się złożyło, że w ostatnich latach tych wyborów trzeba dokonywać na okrągło. Błędów nie popełnia podobno tylko ten kto nic nie robi. To oczywiste kłamstwo. Zaniechanie działania jest karalne, zwłaszcza jeśli robi się to świadomie.
Skoro tak, to kolejne działania można oceniać jedynie pod kątem ich skuteczności. Tylko na tej płaszczyźnie można podejmować polemikę.

Mniej więcej od 2005 roku, czyli od przegranych przez PO wyborów parlamentarnych zyskała na znaczeniu dyskusja o patriotyzmie. Pytanie jest w sumie proste i oczywiste: w czyim interesie powinna działać osoba mieszkająca w Polsce, mająca czynne i bierne prawo wyborcze, posiadacz/ka polskiego paszportu? Wydaje się że odpowiedź musi być jednoznaczna. Rzeczywistość pokazuje że tylko wydaje się.
Poszczególne partie czy ugrupowania polityczne są za słabe żeby realizować samodzielnie własny program. Słabość dotyczy zaplecza finansowego.
Wszystkie formacje które dotrwały do dzisiaj takiego solidnego zaplecza nie mają. To czym dysponują nie jest ich zasługą ani dorobkiem. Poza PSL i lewicą, w III RP, startowały z poziomu zerowego.
Skąd więc mają fundusze?
Na pewno nie ze składek członkowskich. Każde ugrupowanie ma sponsora, jawnego lub ukrytego.
Niby są regulacje prawne w tym zakresie, ale to fikcja. Rzeczywistym problemem są sponsorzy zewnętrzni, spoza Polski. Czasem coś na ten temat przenika do mediów, ale / w sensie politycznym
i prawnym/ niewiele albo nic z tego nie wynika.
O co naprawdę chodzi? Każdy kto daje nie robi tego bezinteresownie. Liczy na rewanż.
W polityce rewanż może być wyrażony tylko w jeden sposób. To okazanie przychylności, w zakresie go interesującym, sponsorowi albo jego mocodawcy. Partie istniejące na naszej scenie politycznej mają tych sponsorów w Niemczech. To dotyczy głównie PO. Partie lewicowe mają sponsora w Moskwie bezpośrednio lub drogą okrężną. Jak to się robi? Czasem coś trafia do mediów.
Małą ‘bohaterką z tych kręgów jest Greta Thunberg https://forsal.pl/artykuly/1443406,el-confidencial-strajki-klimatyczne-i-wielki-biznes-za-greta-thunberg-stoja-duze-koncerny-i-fundusze.html
o której pisano, że była sponsorowana przez Rosję, ale informacja została zdementowana, co nie wyklucza, że swą działalność nie opiera wyłącznie o środki własne.
Nie pochodzi z rodziny miliarderów.
Wracając do rodzimego podwórka, nie powinno dziwić zachowanie naszych polityków z opcji opozycyjnej.
Niektórych można wręcz podejrzewać o działanie wbrew zdrowemu rozsądkowi. Nie zmienia opinii, że w tym postępowaniu są konsekwentni.
Z opozycją jest trudna rozmowa, wręcz niemożliwa. Są programy publicystyczne w których od lat odmawiają udziału. Tam gdzie przychodzą, często nie można z nimi nawiązać kontaktu. Wygłaszają wyuczone kwestie bez związku z zadawanymi pytaniami, zabierają głos najczęściej po to żeby rozbić dyskusję.
Doszło już do tego, że jeden z publicystów zasugerował, że nasi parlamentarzyści, przed wejściem na salę obrad powinni być poddawani testom na obecność środków odurzających.
Jak będzie przebiegała dyskusja w ramach nadchodzącej kampanii wyborczej? Trudno przewidzieć.
Nie wiadomo co stanie się tematem wiodącym. Pewniaki na dzisiaj są dwa, wojna na Ukrainie i postępująca inflacja oraz jej skutki dla naszej codzienności.
To wymaga dalszego rozwinięcia.