Uda się czy nie?

Znowu udało się wywołać temat którym żyją od kilku dni media. To sprawa uratowania życia Polaka przebywającego w szpitalu w brytyjskim Plymouth. Za sprawą mediów przerodziło się to w walkę między cywilizacją życia i cywilizacją śmierci. Można też powiedzieć, że to walka sybarytów z tymi którzy są jeszcze na dorobku.
Kto wygra? Do optymizmu mi daleko.
Polska, za sprawą własnej opinii publicznej, wykorzystała wszystkie dostępne możliwości i czeka.
Czekamy na reakcję Brytyjczyków. Tylko czy pacjent dożyje szczęśliwego dla niego zakończenia tej rozgrywki? Czasu jest coraz mniej.
Niczego nie przesądzam.
Ratować człowieka czy nie? To dzisiaj w dużej mierze problem cywilizacyjny. Można rozpętać wokół tego niekończącą się dyskusję, ale jak widać nie wszędzie.
Co nas irytuje? Mnie przynajmniej, ingerencja ETPCz w sprawy wewnętrzne państwa.
Wniesiona przez Polskę skarga została odrzucona, ze względów formalnych.
Krótko mówiąc, ETPCz niczym Piłat, umył ręce.
Negocjacje Polski z Wlk. Brytanią sprowadzają się do tego czyje racje będą na wierzchu.
Walka o zagrożone życie odbywa się niejako przy okazji. Teraz jest to wojna między urzędnikami.
Anglicy grają na czas. Pod pretekstem że był weekend nie zrobili nic, licząc na to że pacjent umrze i problem sam się rozwiąże.
W całej sytuacji nie wolno zapomnieć o roli rodziny chorego. Żona z córką uznały, że lepiej zostać wdową i sierotą, a matce i siostrze zależy na utrzymaniu chorego syna i brata przy życiu, za wszelką cenę.
Niejako przy okazji pojawia się pytanie: po co nam różne instytucje ponadpaństwowe które w założeniu mają chronić i bronić obywatela, skoro w krytycznej sytuacji nie są zainteresowane w ujawnieniu swego stanowiska?
Żeby zabrać głos w sprawie nie można ograniczać się do wiedzy powierzchownej i wyłącznie emocjonalnej.
Dyskutanci wypowiadają się z różnych pozycji.
Jedną z dyskusji zainicjował na swym blogu https://szostkiewicz.blog.polityka.pl/2021/01/22/politycy-zjednoczonej-prawicy-uszanujcie-wole-rodziny/
Osądźcie Państwo sami, czy Adam Szostkiewicz ma rację.
Podobnie sprawa wygląda z komentującymi ten wpis. Rozbieżność ocen jest 100% /odrzucam stanowisko trolli/.
Ze swej strony mogę powiedzieć, że „w podziw” wprawiają mnie wszelkiej maści komentatorzy powołujący się instrumentalnie na nauczanie i autorytet papieża Jana Pawła II /to dotyczy nie tylko tej sprawy/.
Jest okazja żeby dokopać przeciwnikowi, grzechem byłoby nie skorzystać.