Mania prześladowcza?

To już maj a problemów zamiast nam ubywać ciągle przybywa. Wszystko kręci się wokół pandemii koronawirusa.
W Polsce kwiecień upłynął pod znakiem walki z trzecią falą pandemii.
Ostatnie komunikaty płynące z MZ obwieszczają, że najgorsze mamy za sobą.
Padają nieśmiałe pytania: co dalej?  Odpowiedzi są równie nieśmiałe, a wręcz wymijające.
Postęp polega na tym, że snute są fantazje o tym co będzie za miesiąc, chociaż nie wiadomo co jutro nam przyniesie.
Na dzisiaj obowiązuje stara śpiewka: wicie, rozumicie, jeszcze nie pora; przyglądamy się.
Co z tego przyglądania wyniknie, przekonamy się wkrótce. Zakładam, że raczej nic dobrego.
Wszak pamiętam, że lepiej już było.
Powoli przestaję reagować, bo gołym okiem widać, że areopagi mędrców ze świata medycyny coraz bardziej tracą kontakt z otaczającą rzeczywistością.
Gdzieś przeczytałem taki komentarz, że ci ludzie nie potrafią wycofać się z żadnej wygłoszonej głupoty, bo im ego na to nie pozwala. Ci ludzie mają jednak realną władzę. Ich opinie są podstawą decyzji administracyjnych obowiązujących całe społeczeństwo.
Trzeba się nieco cofnąć w czasie, do początków pandemii. W początkach 2020 roku ówczesny minister zdrowia wyraził pogląd że maseczki w walce z koronawirusem pomagają mniej więcej tyle co umarłemu kadzidło. Jak na ironię, po roku, pogląd ten został potwierdzony badaniami fachowców, ale obowiązek noszenia maseczek pokutuje do dzisiaj. W końcu ten co zainwestował w obrót maseczkami /produkcja i dystrybucja/ musi wyjść na swoje. Nawiasem mówiąc, to nie jedyny biznes który urodził się przy tej okazji. Nie słyszałem żeby ktoś z właścicieli splajtował.
Przez ponad rok pandemii na świecie zmarło z jej powodu ponad 3,2 mln ludzi.
Trudno opisać skalę dramatów ludzkich. Nie tylko w Polsce. Żadne pocieszenie że inni mają gorzej.

Walkę z pandemią zdominowała profilaktyka oparta na szczepieniu ludzi zdrowych. Stało się to źródłem gigantycznych zysków koncernów farmaceutycznych. Zgrzytem jest uchylenie się tych koncernów od odpowiedzialności za niepożądane skutki szczepionek dopuszczonych do stosowania.
Przypominam, że dopuszczenie jest warunkowe, bo nie zakończono badań klinicznych. Odpowiedzialność została przeniesiona na państwa kupujące szczepionki.
Z upływem czasu mnożą się znaki zapytania wobec skuteczności szczepionek.
Stosowane dotychczas dzielą się na aplikowane jednorazowo lub w dawkach dwukrotnych.
Po kilku miesiącach szczepień okazuje się, że szczepionka daje odporność iluzoryczną, bo osoba zaszczepiona może zachorować, musi dalej nosić maseczkę. Ma za to nadzieję, że w przypadku zachorowania będzie łagodniej przechodzić chorobę.
Pomiędzy tym przewijają się informacje o niepożądanych skutkach ubocznych i ograniczeniach w stosowaniu szczepionek /alergia na składnik szczepionek i możliwy wstrząs anafilaktyczny/.
Eksperci dla odmiany „pocieszają” że szczepienie trzeba powtórzyć, tylko jeszcze nie ustalono czy za pół roku, czy później. Koncerny farmaceutyczne już o tym wiedzą, bo planują zyski z produkcji szczepionki w kolejnych latach.
Kolejny problem wynika z mutacji koronawirusa. Zidentyfikowano ich już kilka i nie ma pewności czy stosowane szczepionki są skuteczne wobec wszystkich mutacji. Zdania uczonych są podzielone.
Na wszelki wypadek prowadzone są prace nad szczepionką uniwersalną. Nie wiadomo kiedy pojawi się na rynku i jaka będzie jej skuteczność.
Dzisiejsze problemy są bardziej prozaiczne. Podstawowy dotyczy dostępności szczepionki.
KE podpisała umowy na dostawy szczepionek dla wszystkich państw UE. Umowa to jedno, a jej wykonanie to drugie. Efekt jest taki, że plany dostaw rozmijają się z ich realizacją. W lepszej sytuacji są państwa mające realny wpływ na dystrybucję szczepionki np. Wlk. Brytania, Szwecja, czy Niemcy, poza Europą to USA.
Podejmowane są działania na rzecz uruchomienia nowych fabryk produkujących szczepionki.
Jesienią jedna z nich ma rozpocząć produkcję w Polsce.
KE procesuje się z producentami ale wyroki sądowe nie wyprodukują ani jednej dodatkowej szczepionki.
Jest też inny problem. Propaganda głosi, że w Polsce chętni do zaszczepienia się walą drzwiami i oknami.
Fakty tego nie potwierdzają. Z wyrywkowych informacji wyłania się inny obraz.
Przypadkowo „wysypał się” prof. Horban który stwierdził że trzeba wprowadzić obowiązek szczepienia przeciwko Covid-19.
Jak można mieć zaufanie do szczepienia się przeciwko Covid-19 skoro bronią się przed nim lekarze i personel medyczny? Przy samozachwytach rządu nad sprawnością szczepień nie mogę zrozumieć dlaczego obie dawki otrzymało dotychczas niecałe 3 mln? /w kwietniu drugą dawkę otrzymał niecały milion osób/.  Przecież tylko podwójnie zaszczepieni lub zaszczepieni szczepionką J&J mogą czuć się bezpieczni.
Profilaktyka to jedno, ale co zrobić z tymi którzy już zachorowali i walczą o przeżycie?
Przyjęliśmy już do wiadomości że świat nie był przygotowany do walki z pandemią koronawirusa.
Po roku powinniśmy się już ogarnąć.
Zabezpieczenie sprzętowe można uzupełnić. Gorzej jest z zapewnieniem odpowiedniej liczby lekarzy specjalistów i personelu pomocniczego. Tego nie da się uzupełnić z dnia na dzień, czy w bardzo krótkim czasie. Rzecz nie tylko w pieniądzach. Zamożniejsi od nas też nie dają rady.
Czas pokazał że problemem jest umiejętne korzystanie z dostępnego sprzętu medycznego.
Najwięcej kłopotów przysparzają respiratory. Znowu korzystam z danych publikowanych na portalach medycznych.
Wieje grozą gdy czytam, że respiratory ratują życie zaledwie 10% chorych.
Gdzie szukać przyczyn takiego stanu rzeczy?
Jeden powód jest taki, że respirator to dla chorego ostatnia szansa. Drugi to brak doświadczonej obsługi respiratorów. Rezultat często jest taki, że respirator zamiast pomóc szkodzi.
Leczenie chorych na Covid-19 to nie tylko respiratory. Przy nasileniu zarażeń problemem jest dostęp do tlenu medycznego. Krótko mówiąc, jego brak.
Tlen w ogóle jest niebezpieczny w użyciu. Co kilka dni w mediach pojawia się informacja o pożarach w szpitalach, spowodowanych wadliwym działaniem instalacji tlenowej.
Jak w wielu innych chorobach w leczeniu Covid-19 potrzebne są leki.
Tu czeka nas wielkie rozczarowanie. Po ponad roku trwania pandemii nie ma leku adresowanego bezpośrednio przeciw Covid-19.
To jest tylko część prawdy. Pojawiły się, ale nie przeszły jeszcze badań klinicznych. Zresztą szczepionki też. Szczepionki dopuszczono warunkowo do stosowania bo na nich jest większy zysk producentów.
W świecie medycyny obowiązują sztywne zasady. Wśród nich jest i taka że lek ma wskazane przeznaczenie. Wyjście poza to ograniczenie może mieć negatywne reperkusje dla lekarza który podejmie decyzję o zastosowaniu znanego leku na nieznaną wcześniej chorobę.
To nie jest gołosłowna groźba. Czuwa nad tym NRL, a także zawistnicy środowiskowi.
Nie będę odkrywczy jeśli powiem, że jeśli nie wiadomo o co chodzi, to wiadomo że o pieniądze.
Nie bawmy się w szczegóły.
Lekarze dla których przysięga Hipokratesa nie jest pustosłowiem /są jeszcze tacy/ starają się ratować życie chorym stosując leki przeznaczone na znacznie wcześniej zidentyfikowane choroby.
Takim lekiem okazała się amantadyna, czy remdesivir.
Rozszerzenie zastosowania wymaga badań klinicznych https://www.aptekagemini.pl/poradnik/zdrowie/jak-powstaje-lek-fazy-badan-klinicznych/ . To zaś oprócz pieniędzy wymaga czasu. O tym decydują kolejne gremia medyków, http://www.urpl.gov.pl/pl/urz%C4%85d https://www.abm.gov.pl/

Na dzisiaj jest kilka pytań na które nie ma rzeczowej odpowiedzi. Najważniejsze brzmi: jak długo potrwa jeszcze pandemia? Powoli oswaja się nas z tym że do koronawirusa trzeba się przyzwyczaić.
Może też być tak, że zniknie równie nagle jak się pojawił. Wtedy pojawi się kolejne pytanie: jak długo będzie trwało sprzątanie po nim i co najważniejsze jakie będą skutki długoterminowe dla ludzi i poszczególnych gospodarek narodowych?

Co się kryje za tajemniczym określeniem „wielki reset”?