Parę uwag i spostrzeżeń dotyczących wniosków z wojny na Ukrainie.

Jeżeli odejdziemy od politycznej poprawności i zaczniemy nazywać rzeczy po imieniu to zaczniemy wysnuwać wnioski kwestionujące oficjalną propagandę.
Jednak nie odważę się stawiać znaku równości przy naszym zaangażowaniu w wojnę o Kuwejt,
w Iraku czy Afganistanie i obecną wojną na Ukrainie. Tam robiliśmy bardziej za listek figowy dla interesów głównie USA. To wszystko działo się tysiące kilometrów od nas. Mieliśmy mieć z tego jakieś wymierne korzyści, a obeszliśmy się smakiem i realnie ponieśliśmy straty materialne, zwłaszcza w Iraku, .
Ukrainę mamy przez miedzę. 
Po 1989 roku mieliśmy przez moment szansę, że od ruskiego niedźwiedzia będzie oddzielał nas bufor w postaci byłych republik radzieckich które wybiły się na niepodległość.
Niestety krótkowzroczność styropianowych polityków z Wałęsą na czele doprowadziła do tego że mamy znowu granicę o długości 630 km z naszym odwiecznym wrogiem.
Jeśli Ukraina wróciłaby pod ruski but, to dojdzie kolejne 535 km, a to już razem ponad 1100 km.
Jest czego pilnować po naszej stronie.  
Na dzisiaj nasza szansa polega na tym, że Ukraina nie chce powrotu pod opiekuńcze skrzydła Rosji.
W miarę naszych możliwości, a według niektórych nawet ponad miarę, staramy się pomóc Ukrainie.
Wojna trwa i nie ma czasu na negocjacje i ustalanie warunków udzielenia naszej pomocy.
Może to wielu podniesie ciśnienie, ale przypomnę, że jeszcze w 2016 roku Polska podpisała z Ukrainą umowę w sprawie wzajemnej współpracy w dziedzinie obronności https://www.prawo.pl/akty/m-p-2019-50,18806214.html ,
Praktycznie nie mamy wyboru. Na negocjacje przyjdzie czas po wojnie. Musimy się sami dogadać, bez niczyjego pośrednictwa.
Trzeba do tego podejść pragmatycznie. Wojna wyniszcza gospodarczo Ukrainę. Odbudowa będzie trwała dziesiątki lat i będzie zależała od skali i warunków pomocy zewnętrznej.
Osłabiona Ukraina jest dla nas niegroźna.
Pod znakiem zapytania stoi nasz udział w odbudowie Ukrainy. Dokładniej skala naszego zaangażowania w odbudowę. Skąd będą pieniądze? Kto będzie nadzorował ich wydawanie? Jak się ustawi do nas Ukraina po wojnie? Po prostu co zostanie z długu wdzięczności wobec Polski? Ilu Ukraińców wróci z Polski do siebie?
W komentarzach zwraca się uwagę że uciekinierzy pozostający w Polsce to ich klasa średnia.
Im mniej w głowie polityka. Przede wszystkim chcą spokojnie żyć i odkuć się materialnie.
Jakie korzyści będzie miała Polska z odbudowy Ukrainy?
Wątpię żeby tam pomoc szła przez Białoruś, Słowację, Węgry czy Morze Czarne.
Trzeba umieć to zdyskontować.
Jaka rola zostanie przypisana Polsce w procesie odbudowy? Czy się na nią zgodzimy?
Co będziemy mieli do powiedzenia? 
Pytań jest wiele, a odpowiedzi nie znam żadnej.
W tych rozważaniach nie można pominąć roli wielkich tego świata.
Podstawowe pytanie: jak dalece można wierzyć w deklaracje polityków? Zwłaszcza tych najważniejszych?  
Odpowiedzi udzieli każdy według własnej oceny.
Ja opieram się na znajomości historii i polityki międzynarodowej.
Dzisiaj bazujemy na oświadczeniach publicznych prezydenta USA, korzystnych dla Polski.
Ten prezydent ma swoje lata i nawet w USA zastanawiają się czy dotrwa do końca kadencji.
Co wtedy?
W komentarzach pojawia się pogląd że następcą będzie prezydent wyłoniony spośród Republikanów. Dochodzimy do clou. Republikanie są zdania, że USA zbyt mocno zaangażowane jest w wojnę na Ukrainie. Po wyborach zamierzają to zaangażowanie zredukować.
Co to oznacza dla Polski?
Tak naprawdę nie wiadomo.  
Wałkowanie przez lata tematu tzw. flanki wschodniej NATO doprowadziło do zwiększenia obecności wojsk NATO w Polsce. Tak naprawdę nie wiadomo ile tego wojska u nas jest.
Wojna na Ukrainie spowodowała że USA utworzyło w Polsce swoją bazę logistyczną z której przekazywane są na Ukrainę kolejne partie uzbrojenia. Kto pamięta że bazę ochrania prawie 4 tysiące marines? Jest przynajmniej dla mnie oczywiste że nie są uzbrojeni wyłącznie w broń osobistą.

Wojna na Ukrainie spowodowała że zasadniczemu przewartościowaniu uległo podejście do własnych sił zbrojnych.
Mając przez miedzę sąsiada któremu ciągle mało, musimy mieć siły zbrojne zdolne się przeciwstawić jego zachłanności.
Przynależność do NATO zmienia naszą sytuację o tyle, że mamy zagwarantowane, przynajmniej na papierze, wsparcie polityczne i militarne na wypadek agresji FR.
Nie życzę nikomu żebyśmy to wsparcie musieli kiedykolwiek testować.
Rozbudowujemy własne siły zbrojne. Teraz trzeba to robić w miarę szybko.
Żołnierza trzeba nie tylko znaleźć, ale trzeba go ubrać i odpowiednio wyposażyć. Dopiero później wyszkolić.
W związku z tym mamy nieco problemów do rozwiązania.
Mamy własny przemysł zbrojeniowy, ale nie produkujemy wszystkiego co jest wojsku potrzebne.
Nie jesteśmy w stanie wyprodukować niektórych asortymentów w ilościach potrzebnych,
w dodatku w krótkim czasie. Stąd potrzeba zakupów u obcych.
Zakłady zbrojeniowe z zasady nie produkują na magazyn. Realizują konkretne zamówienia.
Jeśli rusza machina wojenna realizują zamówienia w kolejności zgłoszeń. Preferencje mogą mieć stali klienci.
Przy zakupach o dużej wartości możliwy jest tzw. offset. https://pl.wikipedia.org/wiki/Offset_(handel_zagraniczny)
Import uzbrojenia ma jeden zasadniczy mankament, nie wiadomo jak się sprawdzi w godzinie próby. Czy zadziała, czy starczy amunicji, a w dłuższej perspektywie, czy będzie dostęp do części zmiennych i serwisu?
Co chcę przez to powiedzieć? Proszę sobie przypomnieć atak FR na Gruzję https://www.rp.pl/swiat/art13871541-rewelacje-wikileaks-izrael-pomogl-rosji-przed-wojna-z-gruzja
Ta część pytań jest szczególnie istotna w stosunku do oferty Niemiec. Nie muszę chyba tego rozwijać.

Wątpię żeby dzisiaj w sposób odpowiedzialny ktokolwiek wypowiedział się w sprawie przyszłości Ukrainy. Istota tego konfliktu polega według mnie na tym że rzeczywisty powód wojny jest zupełnie inny od oficjalnie głoszonego przez Rosję. Rosja zamierzała, we współpracy z Niemcami, utworzyć wspólnotę państw Europy i części Azji pod przywództwem Berlina i Moskwy.
Dlatego, przez pierwsze miesiące wojny Niemcy torpedowały wszelkie poczynania NATO i KE wspierające Ukrainę. Ta taktyka obowiązuje rząd niemiecki w dalszym ciągu, chociaż uległa niewielkiej modyfikacji. Nie ma już otwartego „nie”, za to od decyzji do jej wykonania upływa sporo czasu, z nadzieją że Ukraina przyjmie każdą propozycję FR.
Niemcy są zainteresowane wyłącznie przerwaniem/zakończeniem wojny po to żeby mogli wrócić do relacji biznesowych z Rosją.
Niemcy mają w Europie zwolenników którzy mniej lub bardziej otwarcie ich popierają. To nie tylko Austria, Węgry czy Francja. Są wśród nich państwa bałkańskie z Serbią na czele.
Teraz obserwujemy wyścig z czasem po obu stronach konfliktu.
Rosja za wszelką cenę chce odnieść chociaż połowiczny sukces. Takim sukcesem miałoby być zajęcie terytoriów obwodów donieckiego i ługańskiego w granicach administracyjnych Ukrainy.
Poza tym Rosja nie jest zainteresowana zakończeniem wojny, a co najwyżej jej zamrożeniem.
Nie ma żadnej wypowiedzi znaczącego polityka rosyjskiego że uległy zmianie priorytety wobec Ukrainy.
Wznawiając wojnę w lutym 2022 Rosja musiała być pewna sukcesu. Spotkało ją rozczarowanie.
Teraz realizuje taktykę spalonej ziemi. Wykorzystuje skuteczność szantażu użycia broni atomowej.
Pomija istotny szczegół że nie jest jedynym w świecie posiadaczem tej broni i środków jej przenoszenia.
To zaś powoduje że użycie gwarantuje odwet strony przeciwnej.
Przy użyciu broni konwencjonalnych Rosja nie ma dzisiaj szans. Warunek jest jeden, NATO in gremio nie może dalej tylko kibicować tej wojnie. Pomoc nie może pochodzić wyłącznie od części jej członków przy równoczesnej kontestacji pozostałości.
Nie może być argumentem obawa że pomoc Ukrainie doprowadzi do III wojny światowej.
Oportunistom trzeba przypomnieć słowa Churchilla: Mieli do wyboru wojnę lub hańbę, wybrali hańbę, a wojnę będą mieli także.

p.s. wyrzuty sumienia nie są na miejscu. Dyskusja czy polemika to wyrażenie własnego zdania.
Spijanie z dziubków mi niepotrzebne.

Dawno temu pisałem że jeśli sprawy finansów światowych zbytnio się zagmatwają potrzebny będzie reset. Jedynym sposobem od wieków jest wojna.