Nadchodzi 11 rocznica klęski III RP

Brzmi to kiepsko, ale według mojej oceny oddaje istotę problemu.
Katastrofa lotnicza 10 kwietnia 2010 roku była zwieńczeniem konfliktu w elitach władzy III RP.
Ówczesny szef PO to człowiek z przerośniętym ponad wszelką miarę ego, a przy tym mściwy i pamiętliwy wobec swoich przeciwników i osobistych wrogów. Byli wśród nich bracia Kaczyńscy.
Jeśli chodzi o osobiste kwalifikacje, to raczej miernota jakich w świecie polityki nie brakuje. Przy tym wszystkim skrupulatny w realizacji poleceń przekazywanych przez jego mocodawców.

W 2010 roku miały się odbyć planowe wybory prezydenta RP. Urzędujący prezydent Lech Kaczyński wyraził wolę startu w walce o reelekcję. Po drugiej stronie poważnym kontrkandydatem miał być Donald Tusk, wówczas premier. Jednak w wyniku ustaleń wewnętrznych w PO, czy może nawet koalicji rządzącej, wystawiono innego kandydata, czyli Bronisława Komorowskiego, wówczas marszałka Sejmu.

Lech Kaczyński nie był murowanym zwycięzcą. Jego wygrana była ambicją brata-bliźniaka, Jarosława. Taki był punkt wyjścia kampanii prezydenckiej 2010.
Knucie wokół LK nastąpiło znacznie wcześniej, bo już w 2009 roku, podczas obchodów rocznicy
1 września 1939 roku na Westerplatte w których brał udział premier Federacji Rosyjskiej Putin.
Jest podejrzenie że na molo w Sopocie nastąpił dogowor między Tuskiem i Putinem.
Realizacja następowała w kolejnych miesiącach.

Warto też wspomnieć, że w tym czasie w Rosji trwał remont rządowego samolotu Tu-154M nr boczny 101. Samolot wracał do Polski pod koniec grudnia 2009 roku i z tym jest związana tajemnicza śmierć Grzegorza Michniewicza, dyrektora generalnego w kancelarii prezesa Rady Ministrów.
Nawiasem mówiąc, tych tajemniczych śmierci kojarzonych z katastrofą smoleńską GaPol naliczył dotychczas 68.
Tu jest sporo informacji uzupełniających, w kategorii „o czym mówi ulica” https://www.glospasleka.pl/forum/katastrofa-smolenska-czy-to-przypadek-,fp,251.html

Tusk cały czas zachowywał się jak harcerzyk, a nie szef rządu blisko 40-milionowego państwa europejskiego. Odmówił prezydentowi RP wspólnego wyjazdu do Smoleńska na uroczystości w dniu 10 kwietnia 2010 roku. Za to pojechał indywidualnie, jako premier, aby wystąpić tam wspólnie z Putinem w dniu 7 kwietnia i uczcić pamięć nie tylko polskich oficerów tam pomordowanych, ale także Rosjan mordowanych w czasie czystek stalinowskich.
Tu wspomnienie o planach prezydenta LK na kolejne tygodnie wiosny 2010 roku. https://www.se.pl/wiadomosci/polska/smolensk-3-dni-do-katastrofy-donald-tusk-i-wladimir-putin-razem-w-katyniu-aa-M3zt-QHFb-bZvQ.html

Nastał wreszcie feralny 10 kwietnia 2010 roku.
Zadziwiający splot nieszczęść i pechowych wydarzeń które trudno zebrać w jednym miejscu po dzień dzisiejszy.
Przy wjeździe na lotnisko Warszawa Okęcie /część wojskowa/ nie działał monitoring przez co nie można ustalić kto z uczestników wylotu i kiedy przybył na miejsce. Mówiono że ostatni przyjechał LK z żoną. Są jednak głosy, że ostatnim był poseł PO Grzegorz Dolniak którego  o udziale w delegacji powiadomiono wczesnym rankiem 10 kwietnia 2010. Poleciał w zastępstwie Grzegorza Schetyny https://twitter.com/jnizinkiewicz/status/586611559876665344
Inne zmiany w składzie delegacji:
Jarosław Kaczyński był jedną z osób, które miały lecieć 10 kwietnia 2010 roku samolotem rządowym do Smoleńska wraz ze swoim bratem Lechem Kaczyńskim i innymi przedstawicielami polskiego rządu. Jednak z powodów osobistych musiał zostać w kraju /matka w szpitalu/.
Na zwolnione przez Jarosława Kaczyńskiego miejsce w samolocie Tu-154 M wszedł poseł PiS Zbigniew Wassermann. Wśród innych osób, które ostatecznie nie poleciały, znaleźli się m.in. Wojciech Jaruzelski (zrezygnował), poseł PiS Arkadiusz Mularczyk (zrezygnował), Adam Macedoński  https://pl.wikipedia.org/wiki/Adam_Macedo%C5%84ski (z powodu stanu zdrowia), dyrektor Muzeum Powstania Warszawskiego Jan Ołdakowski (zrezygnował) oraz europoseł z ramienia PiS Paweł Kowal (zrezygnował). Z kolei obecny szef podkomisji smoleńskiej Antoni Macierewicz wybrał się wówczas do Smoleńska pociągiem. https://www.glospasleka.pl/forum/katastrofa-smolenska-czy-to-przypadek-,fp,251.html

Kilka dni wcześniej mówiono /przed wyjazdem/, że wyjazd do Katynia miał być początkiem kampanii wyborczej prezydenta LK. Tymczasem w składzie delegacji nie było fotografa Macieja Chojnowskiego wykonującego zwykle zdjęcia pary prezydenckiej. Temu zawdzięczamy że nie ma oficjalnej dokumentacji fotograficznej z Okęcia?
Kto jeszcze miał szczęście nie wsiąść do samolotu?
Delegacja państwowa była liczna i początkowo miała lecieć dwoma samolotami. Niestety, samolot wiozący generalicję miał awarię i generałów wsadzono do samolotu razem z prezydentem LK. Rzadko się zdarza żeby samolot podstawiony do ważnego lotu nagle okazał się niesprawny. Jeszcze ciekawszy jest fakt, że przy tak ważnej okazji nie podstawiono samolotu zapasowego. Już to świadczy, że katastrofa ma drugie, trzecie i dalsze dno.
Ta opowieść jest wewnętrznie niespójna, bo media informowały, że prawdopodobnie w noc poprzedzającą w Tu-154M nr  boczny 101 przemontowywano część  środkową samolotu i wstawiano dodatkowe 9 foteli dla VIP-ów, czyli generałów którzy zginęli. Prawdy trudno dojść, bo dokumentacja techniczna samolotu /w niej powinny być odnotowane zmiany w konstrukcji samolotu; sprawdzenie wyważenia i tzw. oblot samolotu/ znalazła się wśród szczątków na lotnisku Smoleńsk Siewiernyj i jest w rękach Rosjan.

Generałowie którzy zginęli byli oficerami wysokiego szczebla w strukturach NATO.
Mówiono, że gen. Gągor miał zająć wysokie stanowisko sztabowe w Kwaterze Głównej NATO.
Dziwne, że dowództwo NATO nie zrobiło nic w sprawie ustalenia okoliczności katastrofy. To stawia pod znakiem zapytania realne wsparcie Polski, w razie zagrożenia militarnego, na podstawie art. 5 Traktatu północnoatlantyckiego, zwanego też Traktatem Waszyngtońskim.  

W trakcie prac komisji Macierewicza media informowały, że USA przekazały Polsce zdjęcie satelitarne z lotniska Smoleńsk Siewiernyj z czasu kiedy doszło do katastrofy. Znowu zagadka, kto odebrał zdjęcie i dlaczego utajnił ten fakt? O zdjęciu zaczęto mówić kilka lat po katastrofie.

Doszło do katastrofy. Jak to możliwe że w Europie /Smoleńsk leży w Europie/ przez kilkanaście dni nie można było ustalić dokładnej godziny katastrofy? To nie daleka, bezludna Syberia. Dlaczego na lotnisku nie było straży pożarnej? Dlaczego na lotnisku nie czekał na gości transport? Dlaczego gości miał witać tylko mer Smoleńska? /innych oficjeli nie było/, a była to delegacja państwowa z prezydentem Polski na czele.
Lista pytań dlaczego jest bardzo długa i po 11 latach bez odpowiedzi.

Prawdziwą twarz Putina widać dopiero podczas „akcji ratowniczej”
Samolot podchodził do lądowania z prędkością rzędu 250 km/godz, z wysokości około 200-300 metrów, spadł na błotnisty teren, nie zostawił żadnego krateru, rozpadł się na kilkadziesiąt tysięcy fragmentów /około 60  tysięcy/ na głównej powierzchni 45x160m /szczątki znajdowano na znacznie większym obszarze/.
Na zdjęciach z miejsca katastrofy nigdy nie widziałem kabiny pilotów i co znacznie ciekawsze, ani jednego fotela lotniczego z przedziału pasażerskiego!

Historia katastrof lotniczych nie zna przypadku żeby wśród dowodów śledztwa unieważniono zeznania członków zespołu kontroli lotów lotniska.
Ale to tylko mały pikuś. Pilnujący miejsca katastrofy żołnierze zajęli się okradaniem zwłok!
Zamiast szczegółowo dokumentować miejsce katastrofy, Rosjanie sprowadzili ciężki sprzęt i szczątki samolotu potraktowano jako złom metalowy składowany na bezładną kupę. Fragmenty samolotu były rozkradane przez osoby postronne, jako pamiątki. Zabezpieczono około 30% szczątków, resztę rozkradziono lub pozostawiono w ziemi, teren splantowano spychaczami i przykryto w części betonowymi płytami drogowymi /rzekomo dla ułatwienia poruszania się ciężkiego sprzętu drogowego/. Szczegółowy opis jest tu https://niezalezna.pl/data/internet_RAPORT.pdf
Z premedytacją profanowano zwłoki. To było przyczyną późniejszych przypadków wielokrotnego komisyjnego otwierania grobów i trumien ofiar.

Co można powiedzieć o samym śledztwie? Od strony formalnej jedno śledztwo przeprowadził rosyjski MAK. Raport znany jest jako raport Anodiny, prywatnie żony b. premiera FR J. Primakowa.
Raport końcowy nie zawierał nic szczególnego, ale to nie powinno dziwić. W ocenie katastrof lotniczych w około 70% przypadków MAK obciąża winą pilotów. Tak było i teraz. Ustalenia MAK jako swoje powieliła komisja Jerzego Millera który na stanowisku przewodniczącego komisji zastąpił Edmunda Klicha.
Komisja poszła na łatwiznę. To jest też jedna z ciekawostek dotyczących śledztwa.
Dalej było jeszcze ciekawiej, bo kolejne komisje zajmowały się weryfikowaniem ustaleń raportów poprzednich komisji. Była więc komisja Laska i sejmowe komisje którym przewodniczył Antoni Macierewicz.
Zaczęło się od Zespołu Parlamentarnego https://pl.wikipedia.org/wiki/Zesp%C3%B3%C5%82_Parlamentarny_ds._Zbadania_Przyczyn_Katastrofy_Tu-154M_z_10_kwietnia_2010_roku powołanego w lipcu 2010 roku.
Aktualnie śledztwo firmuje http://podkomisjasmolensk.mon.gov.pl/pl/index.html
Pod koniec 2019 roku prokuratura zabezpieczyła bliźniaczy egzemplarz Tu-154M nr boczny 102 jako materiał dowodowy w śledztwie https://www.polskieradio24.pl/5/1222/Artykul/2408199,Prokuratura-przejmuje-TU154M-nr-102-Samolot-staje-sie-dowodem-w-sledztwie
Wcześniej, przez lata, samolot nie miał gospodarza, chociaż ma ciągle właściciela, czyli AMW.

Uczciwie mówiąc śledztwo utknęło w lesie. Na skutek błędów strony polskiej nie ma dzisiaj szans na realny postęp.
Hipoteza najbliższa prawdy mówi o eksplozji /jednej lub kilku/ które doprowadziły do niesterowności  przy podejściu do lądowania, a w efekcie do jego całkowitego zniszczenia i śmierci pasażerów oraz załogi.
Hipotezy nie można zweryfikować jako materiału dowodowego dla sądu mimo, że zrobiono wiele badań porównawczych z wykorzystaniem bliźniaczego samolotu Tu-154M nr boczny 102.

Czy dotychczasowe śledztwo można jakoś podsumować? I tak i nie.
Szczątki wraku pozostają na terenie Rosji która nie chce zwrócić ich Polsce. To czysta złośliwość
z ich strony. Wrak ma dla Polski raczej wartość sentymentalną, bo dowodowej dla sądu już nie.
Został wielokrotnie niszczony, a jedną z form było dokładne umycie. Wszystko to w ramach zacierania śladów.

Problem jest z ustaleniem odpowiedzialności personalnej. Jeśli wina była po stronie załogi, to nikt nie żyje i nie może dowieść swej niewinności. Winni po stronie rosyjskiej są dla nas nieosiągalni.
Nie wiadomo jak dzisiaj podejść do winnych po stronie polskiej. Janicki jako szef BOR został awansowany. Arabski został ambasadorem w Madrycie, Parulski został awansowany.
Dziwi mnie postawa Edmunda Klicha. Na co on liczy? Na naszą krótką pamięć? 10 kwietnia 2010 roku nie wiedział że Tu-154M nr boczny 101 był samolotem wojskowym, z załogą wojskową, a lot miał status HEAD? Po co więc pchał się do tego Smoleńska?

Hołownia, czyli kto?

Jak zaklasyfikować ten przypadek? Dla mnie to jemioła polityczna. Mam i inne określenia.
Patrząc na to co robi, to człowiek który żeruje na najniższych instynktach społecznych.
Powiem krótko, to łajza. Jak inaczej określić człowieka który był celebrytą telewizyjnym i przez niewidzialną rękę został wypchnięty do polityki. Tylko do Żeleńskiego mu daleko. Skoro mu się nie udało powinien wrócić do poprzedniego zajęcia. Z czegoś trzeba żyć. Niekoniecznie z zasiłku, czy pozostaniu na utrzymaniu zony.
Tymczasem znalazł sobie nowy sposób na życie. Poszedł na rympał. Bez pieniędzy, bez zaplecza, próbuje się wepchnąć do wielkiej polityki, na razie krajowej. Tylko że charyzmy potrzebnej trybunowi ludowemu nie widzę w nim za grosz /nie chcę silić się na metafory/.
Jego mocodawcy są jednak skuteczni w działaniu. Wyłuskują w parlamencie najbardziej sfrustrowanych, czy nad wyraz ambitnych i tworzą podwaliny pod nową siłę polityczną.
Hołownia nie jest jeszcze parlamentarzystą. Póki co jest politycznym nikim. Mimo tego na plecach posłanek i jednego senatora dostał się do sejmu i tam odprawia swoje jasełka.
W mojej ocenie obecność Hołowni na terenie Sejmu czy Senatu jest dopuszczalna na posiedzeniach plenarnych lub poszczególnych komisji. Wszelkie próby uprawiania kampanii politycznej na terenie parlamentu powinny być natychmiast przerywane przez straż marszałkowską.
Statystyki poparcia traktuję z przymrużeniem oka. Nadejdzie czas wyborów i będzie musiał znaleźć grono swoich współwyznawców. Czyim kosztem? Na pewno nie będą to niezdecydowani którym wybory wiszą od zawsze.
Ciekawi mnie jak długo będzie tolerowany przez rządzących, bo póki co będzie zajmował się podbieraniem ludzi z lewej strony sceny politycznej. Mogą mu się trafić rodzynki w centrum i bardziej na prawo. Karierowicze byli, są i będą, ale ci dobrze wyczuwają na jakiego konia postawić.
Na dzisiaj Hołownia ze swoim stylem bycia wzbudza we mnie nie tyle ciekawość co raczej obrzydzenie. Jak inaczej odbierać człowieka który chce zaistnieć w polityce, a w ramach prowadzonej kampanii politycznej zachowuje się jak … właśnie kto? 

Czy takiemu komuś można powierzyć wpływ na realną politykę państwa liczącego blisko 40 milionów mieszkańców, państwa usytuowanego geopolitycznie w ważnym miejscu współczesnego świata?  

W tej układance nie wszystko jest proste, jasne i oczywiste.

Po pierwsze pandemia nie spowodowała że świat stanął w miejscu. Konieczne były i są działania doraźne dla opanowania sytuacji tzn. jej niekontrolowanego rozwoju.
W walce z pandemią nie ma jednolitych metod działania nie tylko w Europie, ale i na świecie.
Wynika to z różnych przesłanek.
Są kraje które rozwój pandemii próbowały puścić na żywioł. Motywem było wytworzenie tzw. odporności stadnej. Od siebie dodam, że być może chodziło o ograniczenie kosztów walki ze skutkami pandemii która prędzej, czy później, powinna wygasnąć samoistnie.
Ten model nie sprawdza się w praktyce. Przykładem chociażby Szwecja.
Inną metodą jest wprowadzanie lockdownów dla całych państw; później zmodyfikowano to do regionów.
Ta metoda ma szanse na dłuższe praktykowanie ponieważ pandemia nie wygasa.
W pierwszym okresie nie było wiadomo jak skutecznie leczyć chorych na koronawirusa. Był to okres wielkiej improwizacji. Ten stan, z niewielkimi modyfikacjami trwa.
Skutecznego leku na Covid-19 nie ma po dzień dzisiejszy. Taka jest przynajmniej wersja oficjalna.
W przyspieszonym tempie przystąpiono do profilaktyki. Do dzisiaj nie ma jednoznacznej odpowiedzi, czy droga na skróty jest słuszna? https://www.cefarm24.pl/czytelnia/odpornosc/rodzaje-szczepionek-przeciw-covid-19-jak-dziala-szczepionka-mrna-i-wektorowa
Prawda jest taka, że innego wyjścia nie ma.
Dopuszczono do stosowania szczepionki bez wymaganego pełnego cyklu badań klinicznych.
Jest to o tyle wymagające podkreślenia, że szczepionka /mRNA/ nie została wcześniej dopuszczona do stosowania chociaż prace nad nią trwają od blisko 20 lat. To z kolei wywołuje wątpliwości różnej natury, nie tylko etycznej.
Wątpliwość podstawowa dotyczy możliwych skutków ubocznych, zarówno krótkoterminowych jak i długoterminowych. Nie chodzi tu bynajmniej o szeptaną propagandę czy zwalczanie się producentów szczepionek.
Czym przykładowo wytłumaczyć, że francuscy lekarze niechętnie się szczepią przeciwko Covid-19?
Jest tu jakaś logika? https://www.medonet.pl/porozmawiajmyoszczepionce,astrazeneca---we-francji-pojawily-sie-skutki-uboczne-u-150-osob-personelu-medycznego,artykul,39087267.html
https://niepoprawni.pl/blog/zygmunt-zielinski/szczepionka-przeciw-covid-jakim-kosztem
Oponentów jest więcej https://www.rmf24.pl/raporty/raport-program-szczepien-przeciw-covid/swiat/news-austria-wstrzymala-szczepienia-przeciw-covid-19-z-uzyciem-pr,nId,5092256
Jednocześnie przybywa producentów szczepionek przeciwko Covid-19 i prawdopodobnie EMA będzie sukcesywnie dopuszczała je do stosowania.
Czy wśród producentów szczepionek znajdzie się Polska? Wiele na to wskazuje. Może to być konfekcjonowanie szczepionki już produkowanej, a może być to szczepionka własna, opracowana w Polsce.

Z leczeniem chorych na Covid-19 jest inny problem. Leku jako takiego nie ma. W sytuacjach bez wyjścia stosowane są respiratory, ale efekty są raczej mierne. Dużo zależy od doświadczenia operatora respiratora. Po prostu respirator nieumiejętnie użyty przyspiesza zgon chorego.
W lżejszym przebiegu choroby stosowane są leki zasadniczo przeznaczone do leczenia innych schorzeń, ale jak to się pięknie mówi tonący brzytwy się chwyta.
Jest jeszcze inny aspekt zagadnienia.
W pierwszym okresie trwania pandemii umierali szczególnie ludzie starsi, schorowani. Covid-19 był dla nich przysłowiowym gwoździem do trumny. Do statystyk wprowadzono eufemistyczne określenie chory miał choroby związane. Znowu od siebie dodam, że szpitale nadużywały tego określenia, bo za takiego pacjenta otrzymywały z NFZ wyższe świadczenie. To efekt przyjętych przepisów o zwalczaniu pandemii.
Z czasem statystyki uległy zmianie i wśród zmarłych pojawiają się coraz młodsi, bez owych chorób związanych.

Ciekawie wygląda profilaktyka w skali makro.
Jest to nieustający eksperyment na zasadzie może pomoże.
Najpierw było mycie i dezynfekowanie rąk, stosowanie rękawic ochronnych, dowolnych maseczek ochronnych na usta i nos, zachowanie dystansu /1,5-2,5 m/ między dowolnymi osobami przebywającymi w przestrzeni publicznej.
Do optymistycznych należała informacja, że koronawirus nie zagraża dzieciom /chyba do 14 roku życia/. Dzieci mogą być co najwyżej roznosicielami wirusa.
Szybko nastąpiła korekta informacji.
Małe dzieci też mogą chorować i co gorsze, mogą umierać na Covid-19.
Kolejną złą informacją była ta że wirus mutuje. Dzisiaj zidentyfikowano co najmniej 7 mutacji, jedna gorsza od drugiej.
To wymaga zmian w profilaktyce. Maseczki na twarz już nie mogą być byle jakie. Praktycznie powinny odpowiadać standardowi maseczki chirurgicznej standardu FFP2.
Tylko dlaczego zakaża się personel medyczny na oddziałach zakaźnych, mimo stosowania specjalnych ubiorów ochronnych? 
To niech rozstrzygają eksperci.
Faktem pozostaje że na tych „aktualizacjach” trzepią kasę „zaradni” ludzie.

Rząd poprzez polecenia administracyjne nakazuje zachowania mające ograniczyć rozprzestrzenianie się pandemii.
Wydanie polecenia to jedno, a jego egzekwowanie, to drugie.
Do najistotniejszych ograniczeń zaliczam zakaz zgromadzeń, czyli przebywania w przestrzeni publicznej większych grup niż 5 osób. Naruszenie zakazu skutkuje nałożeniem mandatu przez policję, albo sanepid.
Znowu, w Polsce to raczej teoria.
Owszem, policja chwali się nałożeniem sporej ilości mandatów, ale jednocześnie ta sama policja i sanepid nie kwapią się by karać uczestników demonstracji ulicznych trwających w różnych miastach od jesieni 2020 roku po dzień dzisiejszy.
Przy okazji, ciekawa sprawa, nikt dotychczas nie wykazał, że te demonstracje w sposób widoczny wpływają na wzrost zarażeń i zgonów na Covid-19.
Wobec tego co jest grane?
Do pełnego obrazu sytuacji trzeba dodać, że ukarani mandatami odwołują się do sądów powszechnych i sądy przyznają im rację.

Po ponad roku trwania pandemii pora zastanowić się nad jej skutkami dla gospodarki i wpływu na przyszłość funkcjonowania społeczeństw. Tu nie chodzi tylko o Polskę.

Ale, o tym przy innej okazji.

Minął rok pandemii. Co dalej?

Rok temu ujawniono w Polsce pierwszą osobę zarażoną koronawirusem. Pacjent żyje po dzień dzisiejszy, a więc miał podwójne szczęście, bo choroba go nie wykończyła i medycy dobrze się nim zaopiekowali.
Po roku problem pandemii nie zniknął. Według danych ministerstwa zdrowia: zarażonych jest ponad
1 735 406, zmarłych 44 360, w szpitalach około 15 591 /wyodrębnia się ilość chorych podłączonych do respiratorów; aktualnie 1 583 chorych/, objętych kwarantanną 194 086.
Mamy około 1 441 479 ozdrowieńców.

Czy coś konkretnego z tej statystyki wynika? Dla mnie nic, poza tym że jest to niezły temat dla mediów.
Po roku nie ma jednak wypracowanych metod leczenia chorych. Nie ma leków dedykowanych.
Trwają poszukiwania. Lekarze ciągle eksperymentują, wykorzystując swoje doświadczenie zawodowe.
Wobec powagi sytuacji trzeba było pójść na skróty przy dopuszczeniu do stosowania nowych leków profilaktycznych. Szczepionki przeciwko Covid-19 dopuszczono warunkowo /na 1 rok/ do stosowania, bez zakończenia badań klinicznych. Na rynku jest ich kilka, ale skala produkcji nie zabezpiecza potrzeb.

Od kilku tygodni jesteśmy świadkami zamieszania z dostawami szczepionek na podstawie umów zawartych przez KE. Dostawy są systematycznie ograniczane, bez podania przyczyn i bez sankcji dla producentów. Poszczególne państwa poszukują więc źródeł dodatkowych zakupów, ale tu na przeszkodzie stoi brak atestu wydanego przez EMA. Pozostają jeszcze zakupy na ryzyko zamawiającego, a to również nie ma istotnego znaczenia, bo producenci szczepionek pobłogosławionych przez EMA również umyli ręce w kwestii odpowiedzialności za skutki uboczne użycia ich szczepionek.  

Po roku nie mamy wiedzy na temat możliwego terminu zakończenia pandemii. Zamiast tego mamy informacje, że koronawirus nieustannie mutuje i jest coraz trudniejszy do zwalczenia.
Mimo zaangażowania coraz większych środków materialnych i ludzkich pandemia nie wygasa, ale rozwija się. Dane w skali światowej: zmarło ponad 2 500 000 chorych, zarażonych jest ponad
115 700 000 ludzi. Wyleczonych ponad 91 400 000 chorych.

Te dane nie odzwierciedlają powagi sytuacji. Pandemia spowodowała chaos w gospodarce i w życiu codziennym społeczeństw. Największym źródłem chaosu są lockdowny wprowadzane na obszarze całego kraju, albo jego części. Powodują zawieszenie nauki w systemie stacjonarnym, zawieszenie funkcjonowania wielu dziedzin gospodarki /produkcji, handlu, transportu, gastronomii, hotelarstwa, działalności kulturalnej itd./. Problemem staje się narastające bezrobocie i upadłość firm. Poszczególne państwa próbują ratować sytuację wypłacając np. tzw. postojowe. Są to jednak tzw. puste pieniądze które ostatecznie wywołają inflację.

Po roku czas zacząć poważnie zastanawiać się jakie będą konsekwencje długofalowe pandemii?  
Odnoszę wrażenie że dzisiaj to temat tabu.
Już widać, że na rynku pojawili się nowi potentaci. Z jednej strony to producenci leków i akcesoriów medycznych przydatnych w walce z Covid-19. Zyski liczą również producenci wielu innych branż, w tym firmy kurierskie i sklepy internetowe.
Katastrofalną sytuację ma branża hotelarska, turystyka, gastronomia i firmy przewozowe, zarówno towarowe jak i pasażerskie. To samo dotyczy przewozów lotniczych. Nie wszyscy zdołają się podnieść.
Ile upadłości spowoduje reakcje łańcuchowe?

Do poważnych pytań należy zaliczyć pytanie o realne wsparcie finansowe ze strony KE, państw UE które w całości, chociaż w różnym stopniu są dotknięte skutkami pandemii. Decyzje w tym zakresie podjęto w lipcu 2020 roku na poziomie szefów państw, ale realne wsparcie finansowe ma nastąpić dopiero w drugim półroczu 2021. Tyle trwa uzgadnianie stanowisk między państwami członkowskimi. Punktem kontrolnym ma być kwiecień.
Tryb udzielenia pomocy nie jest wystarczająco  czytelny, zwłaszcza jeśli chodzi o Fundusz Odbudowy.
KE zamierza go warunkować przestrzeganiem przez państwa UE tzw. praworządności, które to pojęcie nie jest zdefiniowane w dokumentach unijnych, a ma służyć głównie jako forma nacisku politycznego na Polskę i Węgry, a być może inne państwa. KE przechodzi do porządku dziennego nad tym, że FO to kredyt bankowy zaciągnięty przez KE, ale gwarantowany przez państwa członkowskie UE /bez żadnej taryfy ulgowej/.

Najważniejsze pytanie na dzisiaj wg mnie brzmi: czy można to było rozegrać inaczej?

Wiem tylko że ci którzy uruchomili ten spektakl to arcymistrzowie w swoim fachu.
Nie mam na myśli tubylców. Ci nawet nie kwalifikują się do stanowiska handyman.

Mija rok, a końca nie widać.

 

Kolejny miesiąc pandemii przed nami. Wkrótce minie rok jej trwania w Polsce.
Postępy w jej zwalczaniu są różne w różnych częściach świata. Właściwie to trudno powiedzieć na czym one polegają?
Profilaktyka to nie tylko wykonywanie zaleceń ministerstwa zdrowia. Pomijam całkowicie rozważania na temat logiki tych zaleceń.
Rząd większe nadzieje wiąże z masowymi szczepieniami profilaktycznymi. Mniej uwagi poświęca leczeniu chorych i ich rehabilitacji.
Dostępnych szczepionek jest za mało w stosunku do potrzeb. Nie ma szans na skumulowanie dostaw w terminie umożliwiającym uzyskanie satysfakcjonujących wyników medycznych.
Odpryskiem w sprawie są kombinacje producentów z wywiązywaniem się z podpisanych umów. Konsekwencją są zakupy szczepionek przez wiele państw europejskich z pominięciem KE, a także próby uruchomienia produkcji na podstawie licencji uzyskanej od jednego z właścicieli patentów.
Samo uruchomienie produkcji, poza stroną finansową, wymaga czasu. Od podjęcia decyzji do rozpoczęcia produkcji to co najmniej rok. Taka jest opinia ekspertów z branży.
W Polsce jest branych pod uwagę kilka rozwiązań, poza wersją podstawową opartą na dostawach szczepionki via KE. Prowadzone są rozmowy z Chinami w sprawie zakupu ich szczepionki. Prowadzone są także rozmowy w sprawie uzyskania licencji na produkcję od Pfizera lub Astra Zeneca. Te rozwiązania mogą mieć sens jeśli przyjmiemy, że pandemia potrwa jeszcze dłużej niż rok.
Trzeba sobie zdać sprawę z tego, że sukces pojedynczego kraju w szczepieniu niczego nie załatwia.
To tylko sukces propagandowy. O sukcesie medycznym będzie można mówić gdy zaszczepionych zostanie ponad 50% mieszkańców Ziemi. Tu ostateczna ocena należy do specjalistów.
Kiedy osiągniemy ten poziom?
Ja nie wiem. Poza tym specjaliści nie mają ciągle ustabilizowanego zdania w temacie Covid-19.
Rzeczywistość jest taka, że np. w Afryce nie rozpoczęto jeszcze szczepień, a Ukraina zapowiada, że tzw. odporność stadną, czyli zaszczepienie około 70% populacji może osiągnąć pod koniec 2022 roku.
Cały świat z zainteresowaniem będzie śledził efekty szczepień w Izraelu który już informuje, że stosowana szczepionka Pfizera powoduje około 94% spadek zarażeń w szczepionych grupach wiekowych. https://www.medexpress.pl/sukces-programu-szczepien-w-izraelu/80696
Czy nic nie zakłóci tego entuzjazmu?
Izrael na własne życzenie występuje jako królik doświadczalny dla Pfizera /dlatego dostali tak dużo szczepionek na preferencyjnych warunkach/, udostępniając dane zagregowane ze szczepień dużej populacji. Trzeba ciągle pamiętać, że szczepionki są na etapie badań klinicznych.
Niewiadomą pozostają mutacje. Okazuje się, że mutacja afrykańska /RPA/ może być odporna na dostępne szczepionki. 
Bardzo powoli rozwija się wiedza o samym koronawirusie. Problemem jest jego mutowanie i skuteczność dostępnych szczepionek na poszczególne mutacje. Mało wiadomo również o skutkach przebytej choroby po zakażeniu koronawirusem.  
Z dotychczasowych obserwacji widać, że kolejne mutacje stają się coraz bardziej agresywne tzn. wzrasta ilość zarażeń oraz wzrastają koszty rehabilitacji po przebytej chorobie. Nowością jest to, że w wariancie afrykańskim ofiarami zarażeń są również dzieci.
Według aktualnych danych MZ w Polsce znacznie ponad 50% zarażeń spowodowanych jest przez mutację brytyjską /w niektórych regionach Polski jest to ponad 70% potwierdzonych zarażeń/.
Pojawiła się również mutacja afrykańska, a wczoraj media podały, że zidentyfikowano mutację brazylijską.
Wszystkie te informacje sugerują, że pandemia szybko nie zaniknie. Będzie to zależało od dostępności szczepionki, od jej skuteczności, a także od tego jaki procent społeczeństwa podda się szczepieniom. Ciągle obowiązuje zasada dobrowolności szczepienia się.

Na koniec nawiążę jednak do programu Jan Pospieszalskiego w TVP z cyklu „Warto rozmawiać”. https://vod.tvp.pl/video/warto-rozmawiac,01032021,52202010
Przedstawiony obraz jest zupełnie różny od przedstawionego przeze mnie.
Nie będę zagłębiał się w szczegóły, a ciekawskich zachęcam do uważnego obejrzenia i wysłuchania odcinka.
Naprawdę warto.