Dyplomacja to tylko sprawy zagraniczne?

Dyskusję w kategorii „autentyk czy fałszywka” powinno się uzupełnić o rolę jaką w propagandzie pełni dyplomacja.
W mojej ocenie dyplomacja nie była i nie jest mocną stroną Polski. Istotne jest więc pytanie dlaczego?
Nie jestem kompetentny do udzielenia wiążącej odpowiedzi ale mam parę własnych spostrzeżeń.
Nie wiem jak to wyglądało w okresie międzywojennym, ale po wojnie służba w dyplomacji była zastrzeżona dla określonej grupy społecznej. Otwarte pytanie dotyczy jej przygotowania zawodowego.
Aktualnie działają na kilku uczelniach studia dla kandydatów do służby dyplomatycznej i konsularnej. Szkolenia prowadzi również MSZ https://www.gov.pl/web/dyplomacja/akademia-dyplomatyczna
W okresie PRL-u dostawcą kadr był moskiewski MGIMO https://wiadomosci.onet.pl/swiat/mgimo-kuznia-kadr-czy-rosyjski-harvard/qps1b7  Prowadzono również szkolenia krajowe https://pl.wikipedia.org/wiki/Akademia_PISM
Przygotowanie zawodowe to jedno, a obsada stanowisk drugie.
W czasach PRL-u sprawa była prosta, jasna i oczywista. O wszystkim decydowała „wiodąca siła narodu”. Nastała jednak III RP i co się zmieniło?
Warto to przeanalizować.
Nowy rząd to zmiana fasadowa. Zmiany sięgają wiceministrów, a niżej zasadniczo bez zmian.
Istotnych zmian można oczekiwać po kilku, czy kilkunastu latach.
Jaka jest rzeczywistość? Ile lat po 1989 roku w dyplomacji znaczącą rolę odgrywali ludzie wywodzący się z czasów PRL-u? Dotyczy to zwłaszcza ambasadorów, bo oni są najbardziej widoczni dla mediów.
Jakie przygotowanie zawodowe miał przykładowo Gugała, dziennikarz z zawodu, który jako ambasador zajmował się szkalowaniem Kobylańskiego? Czym faktycznie zajmował się Widacki w Wilnie? Czy polscy konsulowie we Lwowie? Jakiej dbałości o sprawy polskie można było oczekiwać od szefów resortu: Skubiszewskiego, Geremka, Rosatiego, Cimoszewicza, Bartoszewskiego, Olechowskiego, Rotfelda i im podobnych?
Jaką samodzielność decyzyjną może mieć człowiek na którego są „haki”?
Idąc dalej trzeba mieć świadomość, że w dyplomacji istotną rolę odgrywają służby specjalne.
Ciągle dowiadujemy się z mediów, że w jakimś kraju uznano dyplomatę, czy dyplomatów za persona non grata. To nie jest tylko sprawa retorsji.
W placówce dyplomatycznej są ludzie zajmujący się ochroną kontrwywiadowczą, ale są też zajmujący się czystym wywiadem, zarówno cywilnym jak i wojskowym. Nikt z nich nie ma na czole stempelka czym się zajmuje.
Pod tym kątem oceniana jest również działalność placówek dyplomatycznych w Polsce.
Jakie wnioski są wyciągane z tych analiz? Tego nie wiem i się nie dziwię. To nie są informacje przeznaczone dla szerszego ogółu.
Zwrócę uwagę, że jedną z form działalności placówek dyplomatycznych jest dezinformacja.
Mając to na uwadze nie powinno nikogo dziwić istnienie np. Instrukcji NK/003/47. http://ewa-rembikowska.szkolanawigatorow.pl/45-zasad-zniewolenia
W sumie mniej istotne jest ustalenie czy to autentyk, czy fałszywka?
W mojej ocenie ważniejsza jest odpowiedź na pytanie dlaczego ta instrukcja nic nie straciła na aktualności?

abstynent warunkowy