Czym jest analogia?

Zestrzelenie ukraińskiego samolotu w Iranie powinno nam przypomnieć niesławne dochodzenie jakie prowadzone jest od 10 kwietnia 2010 roku w celu ustalenia okoliczności w jakich doszło do katastrofy polskiego samolotu rządowego Tu-154M, nr boczny 101, z 96 osobami na pokładzie, w tym prezydenta Lecha Kaczyńskiego z małżonką i osób towarzyszących, w delegacji na obchody 70 rocznicy wymordowania przez Rosjan w Katyniu i kilku innych miejscach ponad 22 tysięcy żołnierzy i policjantów, głównie oficerów, wziętych do niewoli po 17 września 1939 roku.
Wkrótce minie 10 lat od katastrofy.
Dotychczasowe wyniki śledztwa są kompromitacją dla nas jako Polaków.
Nie wyjaśniono niczego. Nie wskazano winnych. Procesy sądowe które odbyły się dotychczas urągają zdrowemu rozsądkowi i wszelkiej logice. Nie pomogło nawet posiadanie przez Polskę identycznego egzemplarza Tu-154M nr boczny 102, na którym prowadzono podobno badania porównawcze.
Zabierając głos przy innej okazji minister Błaszczak zaczął doszukiwać się analogii między tymi katastrofami. Pomysł wydaje mi się głęboko nietrafiony. Gdzie są te analogie?
W Iranie przypadkowo zestrzelono rejsowy ukraiński samolot pasażerski ze 176 pasażerami i załogą na pokładzie. Próby matactw ze strony władz Iranu ucięły dowody przedstawione m.in. przez USA. Kilka państw zadeklarowało pomoc w ostatecznym rozwikłaniu zagadki zestrzelenia samolotu pasażerskiego.
Władze Iranu zobowiązały się do współpracy międzynarodowej w ustaleniu winnych i pociągnięcia ich do odpowiedzialności. Do uzgodnienia pozostają kwestie oficjalnych przeprosin i odszkodowań dla rodzin ofiar katastrofy.
Cechą wspólną obydwu katastrof lotniczych był pokazywany w mediach sposób „zbierania” pozostałości samolotu i jego zawartości. Żadne tam pieczołowite zbieranie szczątków. Sprawę załatwiono przy użyciu spychaczy i buldożerów, niczym na wysypisku śmieci.
O katastrofie lotniczej na lotnisku Smoleńsk Siewiernyj napisano wiele, ale tylko po to żeby utrudnić dojście do prawdy.
Nie ustalono elementarnych spraw, a więc godziny startu samolotu z lotniska Warszawa Okęcie.
Nie można było precyzyjnie ustalić godziny katastrofy. Wszyscy przeszli do porządku dziennego nad tym, że po katastrofie nie pokazano ani jednego fotela z wyposażenia samolotu. Nie pokazano też pozostałości kabiny pilotów.
Ewenementem jest to, że samolot podchodzący do lądowania, na podmokłym terenie, rozpadł się na ponad 50 tysięcy elementów, na przestrzeni około 1 km kwadratowego, bez pozostawienia jednego krateru w miejscu uderzenia w ziemię.
W prowadzonym śledztwie, wbrew prawu międzynarodowemu, uznano samolot jako cywilny samolot pasażerski. Resztki wraku w dalszym ciągu pozostają na terenie lotniska w Smoleńsku, a Rosja konsekwentnie odmawia jego wydania Polsce.
Okoliczności katastrofy badały, niezależnie od siebie, dwie komisje, rosyjska i polska. Niezależne jest tu pojęciem umownym, bo polska komisja skorzystała z raportu MAK. Obie komisje nie prowadziły żadnych badań laboratoryjnych pozostałości wraku.
Mógłbym o tych uchybieniach długo jeszcze.
Faktem pozostaje, że komisja sejmowa której przewodniczył poseł Antoni Macierewicz, również dała za wygraną i mimo wznowienia jej prac, po wygranych wyborach parlamentarnych w 2015 roku, również umilkła.
Przykrym dodatkiem do śledztwa jest zagadkowa śmierć, już blisko 50 osób które zetknęły się ze śledztwem i zdarzeniami wokół niego.
Szczególnego podkreślenia wymaga fakt nie udzielenia Polsce pomocy międzynarodowej dla ustalenia okoliczności katastrofy. Nawet zdjęcie satelitarne z miejsca katastrofy, przekazane przez USA ówczesnym władzom polskim, przepadło  bez wieści.
Wszystko to prowadzi do jednego wniosku którego nikt otwarcie nie podważa. 10 kwietnia 2010 roku nad lotniskiem Smoleńsk Siewiernyj doszło do zamachu w wyniku którego poniosło śmierć 96 osób, pasażerów i załoga. Zagadką pozostaje kto był udziałowcem tej haniebnej akcji? To że do katastrofy doszło na terytorium Federacji Rosyjskiej nie zamyka sprawy. Kim są współwinni?
Na ten temat panuje głucha cisza, niczym w rodzinnym grobie.


abstynent warunkowy