Nie dajmy się zwariować.

Reżyserowana histeria naszych mediów stała się po prostu nudna.
Są sprawy ważne, są istotne, ale są też pospolite „michałki”.
Nie można tego wszystkiego ustawiać w jednym rządku, bo wiadomo czym to się skończy.
Uwaga obserwatorów koncentruje się wówczas na ustalaniu kto najbardziej ściemnia.
Jako kraj mamy dosyć swoich problemów z którymi nie zawsze sobie radzimy. Wobec tego pod byle pretekstem uruchamia się w tv „wydanie specjalne” i … wytrwale bije pianę. Na telefon lub przed kamerką internetową czeka stale ten sam zestaw gadających głów i sadzi się ze swą mądrością na dowolny temat, nieskażony znajomością rzeczy. Do tego dochodzi namolne powtarzanie, czasem przez kilka dni, jakiejś w sumie mało znaczącej informacji, jakby adresowano ją do osób z ograniczoną poczytalnością.
To już dawno przestało działać.
Nasze media potrafią do znudzenia zajmować się wydarzeniami we Francji, czy ostatnio we Wiedniu. Ekscytują się wyborami w USA.
Nie znajdują jednak dość czasu antenowego na ciekawe w sumie dyskusje o sprawach istotnych dla nas. Najpierw przenoszą je na anteny lokalne, a w programie ogólnopolskim emisja o północy, niczym filmy dozwolone od lat 18.
Takie postępowanie utrwala w społeczeństwie przekonanie, że władza nie radzi sobie z problemami dnia codziennego.
Od wiosny walczymy dzielnie z koronawirusem. Mamy przewagę nad resztą świata, że kolejne etapy walki docierają do nas z niewielkim opóźnieniem. Powinien więc być czas na właściwe przygotowanie się.
Poza tym, w okresie letnim, kiedy problem przygasł, można było przegrupować siły. Niestety ten czas zmarnowano bo władza była zbyt zajęta sobą i wewnętrznymi rozgrywkami.
Dzisiaj ten problem tzn. walka z pandemią zaczyna wyglądać niezwykle poważnie, ale jeszcze nie tragicznie. Ilość zakażeń i niestety zgonów zdecydowanie zwyżkuje. Do apogeum daleko, a może niedaleko?.
Skoro wiemy jak mnożą się zakażenia, wielu z nas nie potrafi zrozumieć dlaczego władza nie potrafi zdyscyplinować organizatorów demonstracji ulicznych.
Nie ma mowy żeby były to protesty spontaniczne.
A może nie chce i dlatego pozostają bezkarni?
Coraz częściej czytam i słyszę opinie, że jest to władzy na rękę.
Spostrzeżenie o tyle istotne, że w wybranych sprawach władza chce i może. Tu wyraźnie widać,
że władza na coś czeka. Chyba nie na Godota.
Poza tym władza nie szanuje samej siebie. Powinna być w wypowiedziach bardziej powściągliwa, bardziej dojrzała politycznie. Nie powinna mówić wczoraj czegoś z czego musi wycofać się dzisiaj.
Jeśli to wina doradców i ekspertów, to trzeba ich wysłać na zieloną trawkę. Im prędzej, tym lepiej.
Wczesną jesienią premier mówił, że epidemia minęła, czy mija. Wkrótce musiał zmienić zdanie.
Sęk w tym, że za tymi wypowiedziami idzie konkretne działanie albo jego brak.
Przykładowo premier mówił, że drugiego lockdownu w Polsce nie będzie bo nie wytrzyma tego nasza gospodarka. Tymczasem jesteśmy na dobrej drodze do jego wprowadzenia. To może być kwestia dni.
Pożyjemy, zobaczymy. 
Obecna sytuacja nie nastraja optymistycznie. Coraz częściej musimy sobie uświadamiać, że nie jesteśmy nieśmiertelni. Chorują nie tylko statystyczni Kowalscy.
Groteskową jest sytuacja gdy media próbują uczynić Rabieja jedynym winnym dezorganizacji służby zdrowia w Warszawie. Trzaskowski robi z siebie macho bo może zwalniać i zatrudniać ludzi,
ale ponadto właściwie nic nie robi. W tym jest mistrzem.
Awaria Czajki już spowszedniała, a szambo dalej wybija.
Gdyby Trzaskowski poważnie traktował swój urząd, powinien dawno zakazać demonstracji ulicznych. Chodzi tylko o dostosowanie się do obowiązującego prawa.
Skutki niefrasobliwości są już widoczne w postaci poważnego wzrostu zakażeń, nie tylko w Warszawie, bo na gościnne występy zwożeni są ludzie z całej Polski.
Jestem prawie pewien, że taki zakaz wyda w stosunku do Marszu Niepodległości planowanego
na 11 listopada 2020.
To jest od lat ulubiona „rozgrywka” między rządzącymi a opozycją.
Jednak jej ofiarą pada społeczeństwo.
Nie tylko ja obserwuję i komentuję rozwój wydarzeń wokół nas.
Coraz mniej ludzi reaguje na tzw. wrzuty medialne.
Takim najświeższym przykładem są osoby związane z kierowaniem i inspirowaniem protestów ulicznych. Nic nie mówi się o pociągnięciu do odpowiedzialności karnej organizatorów protestów.
Za to z uporem godnym lepszej sprawy powtarza się do znudzenia przypadki  naruszania prawa w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pani L. To nie są sprawy które miały miejsce wczoraj, czy miesiąc temu. Dlaczego nie mają zakończenia?
To kolejny przykład potwierdzający istnienie państwa teoretycznego.