Quo vadis Patria?

 

W ostatnich dniach w polityce wewnętrznej nasiliła się dyskusja ze ślepym o kolorach.
Zapoczątkował ją premier wypowiedzią że jego formację polityczną obowiązuje prawo stanowione w III RP nie w wersji literalnej, ale w takiej jak oni je rozumieją.
W tym miejscu wypadałoby powiedzieć „do szkoły matoły”.
Takie podejście oznacza ni mniej ni więcej, że zmarnowaliśmy jako państwo lata znane jako III RP.
Nie może być tak że z dorobku prawnego uznaje się tylko to co aktualnie pasuje.
To jest anarchizacja prawa.
Spróbuję to rozwinąć.
Nadrzędnym dokumentem według którego funkcjonuje III RP jest Konstytucja z 1997 roku, z późniejszymi zmianami. Przepisami regulującymi są ustawy stanowione przez Parlament i podpisywane przez Prezydenta. Uszczegółowieniem ustaw są przepisy wykonawcze w formie rozporządzeń wydawane przez Prezesa RM i ministrów jego rządu.
Kompetencje Prezydenta określa art. 144 Konstytucji. Więcej szczegółów zawartych jest w ustawach.
Ten system funkcjonuje mniej czy bardziej płynnie od lat. Zmiany personalne następują po ogłoszeniu przez PKW wyników wyborów parlamentarnych. Ważność wyborów potwierdza Sąd Najwyższy.
Zwyczajowo rząd, po sformowaniu i zaprzysiężeniu przez Prezydenta dokonuje zmian w podległych organach. Część tych zmian musi być akceptowana w sposób określony w ustawach, przez Prezydenta.
Szczegóły mają istotne znaczenie dla legalności podejmowanych decyzji.
Tu dochodzimy do sedna.
Ulubionym zajęciem ekipy która doszła do władzy w wyniku wyborów 15 października 2023 jest jednostronne decydowanie o legalności wszelkich wyborów personalnych dokonywanych przed terminem wyborów. Dotyczy to decyzji podejmowanych przez Prezydenta oraz Sejm poprzedniej kadencji.
Kuriozum tego postępowania polega na tym że legalność wyborów z 15 października 2023 roku potwierdziła, zgodnie z kompetencjami, Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego. Ta sama której legalność istnienia podważają obecnie rządzący, wespół z KE.
Jeśli podważane są Jej kompetencje to uznajemy wybory z 15 października za nieważne.
To logiczne. Jak widać, nie dla każdego.
Idźmy dalej. O ścieżce rozwojowej każdego sędziego decyduje Krajowa Rada Sądownictwa /ustawa z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz. U. z 2019 r. poz. 84), z późn. zm./ .
Skład Rady określa art. 9 ustawy.
Obecnie rządząca, była opozycja, ukuła określenie neo-KRS, dla zanegowania członków KRS wybranych według zapisów ustawy o KRS, znowelizowanej w 2019 roku. Różnica polega na tym że przed nowelizacją członków KRS wybierali spośród siebie sędziowie, a teraz wybiera ich Sejm spośród zgłoszonych kandydatur, zgodnie z art. 9 a ustawy.
Teraz mamy do czynienia z klasyką gatunku, czyli wyborem nowych członków KRS po jesiennych wyborach. Sejm wybrał, według niezmienionej ustawy, nowych członków KRS, spośród posłów koalicji 13 grudnia. Wśród nich znalazła się popularna skądinąd „myszka-agresorka” która z tego tytułu zdążyła już zainkasować ekstra, niezłą kasę. Wiadomo pecunia non olet, a jak dają to brać.
Tu jednak trzeba kwitować. Chyba.
Koalicja 13 grudnia zachowuje się jak małe rozkapryszone dzieci. Chcą mieć wszystko i natychmiast. Żeby to zrealizować idą na skróty, mając za nic stanowione prawo.
Dużą pomocą w realizacji jest dobór osób do rządu DT. Można się zastanowić czy deficyty poszczególnych osób są przypadkowe, czy były brane pod uwagę przy doborze?
Tu mógłbym „pojechać” po nazwiskach, ale zostawiam to innym.
Nie wiem czy ta koalicja już dostrzega skutki tej jazdy po bandzie?
Moim zdaniem pomagają im zarówno sądy jak i PAD ze swoim brakiem zdecydowania w reakcji na to co się dzieje. Istotne jest również jawne i milczące poparcie płynące z Brukseli i Berlina.
Wątpliwości narastają, a nie ma chętnych do ich rozstrzygania. To dotyczy nie tylko Trybunału Konstytucyjnego i Sądu Najwyższego. Samo stwierdzenie że źle się dzieje to za mało.
Po ponad dwóch miesiącach sprawowania rządów ekipy 13 grudnia jej członków podzieliłbym z grubsza na dwie grupy. Jedną stanowią nominaci którzy siedzą w ukryciu i próbują zorientować się w co wdepnęli. Drugą zaś osobnicy pokroju Sienkiewicza, Bodnara czy Nowackiej którzy starają się jak najwięcej namieszać zanim zostaną odwołani.
Na postępujący chaos nakładają się nadchodzące wybory samorządowe i później do PE.
Wyniki jednych i drugich są trudne do przewidzenia ponieważ sytuacja jest niezwykle dynamiczna.
Można też założyć że jest to zasłona dymna wobec działań podejmowanych przez KE i nie tylko.
KE nie próżnuje. Wystarczy przypomnieć pakt migracyjny i tzw. zielony ład.
Można też przyjąć że rozstrzygnięcie może przyjść z najmniej oczekiwanej strony.
Europa wstrząsana jest protestami rolników. Mają ku temu kilka powodów. Podstawowy jest taki że kamaryla brukselska chce ich pozbawić źródeł utrzymania w imię obrony interesów światowych potentatów finansowych. Pomysłowi nadano sprytną nazwę „fit for 55”, ale za tą nazwą kryje się zamiar likwidacji produkcji rolnej w UE. Zaopatrzenie Europy ma być przerzucone na barki rolnictwa Ameryki Południowej. W zamian ma się otworzyć rynek Ameryki Południowej na produkcję przemysłową z Niemiec. Krótko mówiąc, mają skorzystać Niemcy kosztem pozostałych państw UE.
Drugim powodem protestów jest niekontrolowany zalew rynków europejskich zbożem pochodzącym z Ukrainy. Mniej się mówi o eksporcie zboża z FR. Tu dochodzi dumping cenowy. Ktoś na tym nieźle zarabia, bo KE nie jest zainteresowana ukróceniem tych praktyk. Pomysłowość organizatorów nie zna granic, natomiast widać wyraźnie jaki jest cel.
Odpowiedzialnym za funkcjonowanie gospodarki światowej umykają wnioski po pandemii Covid-19 kiedy zerwane zostały łańcuchy dostaw. Gdyby taka sytuacja powtórzyła się po zrealizowaniu „fit for 55” Europie groziłby po prostu głód porównywalny do tego jaki gnębi Afrykę.
Dla wielu polityków realizacja ich idee fixe przysłania całkowicie zdrowy rozsądek.
Odnosząc to do sytuacji wewnętrznej Polski uważam że nasza ekipa rządząca, przynajmniej w znacznej swej części, ten rozsądek utraciła, a może nigdy go nie miała?
Problem z niekontrolowanym napływem zboża z Ukrainy spowodował bunt producentów rolnych. Doszło przy okazji do połączenia „przyjemnego z pożytecznym”. Nadarzyła się okazja do protestu przeciwko polityce „fit for 55”. Problem urósł do tego stopnia że zaangażował się w jego rozwiązanie sam DT.
Strajkujących przestrzegam przed braniem jego obietnic za dobrą monetę. Czas zdać sobie sprawę że on nie tylko nie chce, ale nie może. KE ma inne zdanie i póki co puszcza mimo uszu żądania płynące z protestów z całej Europy.
Wielu komentatorów zwraca uwagę że producenci rolni zostaną odprawieni z kwitkiem.
Wkrótce rozpoczną się prace polowe i trzeba będzie zająć się tym z czego jest chleb.
Jaka musi być skala buntu żeby Bruksela wycofała się ze swych niecnych zamiarów?
O tym przekonamy się w najbliższym czasie. W Polsce mówi się głośno o możliwym strajku generalnym. Tego nie mieliśmy od czasu „Solidarności”.
Oprócz spraw bytowych rozstrzygane są sprawy bezpieczeństwa państwa i nolens volens praworządności.
Ciekawe wnioski wynikają z obserwacji poczynań KK. Kończą się buńczuczne zapowiedzi rezygnacji z zakupów uzbrojenia w Korei Południowej. Krajowy przemysł zbrojeniowy nie jest w stanie realizować terminowych zamówień armii. https://www.wnp.pl/przemysl-obronny/zakup-nowych-krabow-dla-armii-sie-komplikuje-minal-wazny-termin,809631.html?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=wnp29-02-2024
Warto też poświęcić nieco uwagi kabaretowi w wykonaniu Laska https://www.wnp.pl/logistyka/cpk-traci-pierwszych-audytorow-uniewazniono-kontrowersyjny-przetarg,809644.html?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=wnp29-02-2024
Czy możemy liczyć na jakiekolwiek przesilenie? Chyba jeszcze nie.